Partido Comunista: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
JaviP96 (conversa | contribucións)
JaviP96 (conversa | contribucións)
Liña 18:
A nivel internacional, a Comintern traballou con varias organizacións (frontes destinadas a relacionar a organizacións nacionais dun país coas dos demais), como a [[Internacional Xuvenil Comunista]], a [[Internacional Sindical Vermella|Profintern]], o [[Krestintern]], o [[Socorro Vermello Internacional]], o [[Sportintern]], etc. Estas organizacións disolvéronse cando se clausurou a Internacional Comunista. Despois da [[Segunda Guerra Mundial]] creáronse novos organismos de coordinación internacional, como por exemplo, a [[Federación Mundial da Xuventude Democrática]], a [[Unión Internacional de Estudantes]], a [[Federación Sindical Mundial]], a [[Federación Democrática Internacional de Mulleres]] ou o [[Consello Mundial de la Paz]].
 
Historicamente, nos países onde os países comunistas loitaban por alcanzar o poder estatal, promulgouse a formación de alianzas durante a guerra de alianzas e grupos con partidos non comunistas (como a [[Movemento de Liberación Nacional (Albania)|Fronte Nacional de Liberación de Albania]]). Co fin da guerra, o poder do Estado non quedaba polo xeral en todos os partidos que formaban a fronte, senón pasaba normalmente ás organizacións ou partidos comunistas, mentres que o resto de partidos que formaban a fronte quedaban cun tan cunha representación simbólica no goberno, os exemplos máis coñecidos son o da [[Fronte Nacional (Alemaña Democrática)|Fronte Nacional da Alemaña do Leste]] (como exemplo histórico) e a [[Fronte Unida (República popular da China)|Fronte Unida da República Popular da China]] (como un exemplo actual). Noutras ocasións formáronse frontes sen a participación de partidos non comunistas, como a [[Alianza Socialista dos Traballadores de Iugoslavia]] e a [[Fronte Nacional (Afganistán)|Fronte Nacional de Afganistán]], aínda que o obxectivo era o mesmo: promover liña do partido Comunista de formación de participación cidadá e a súa mobilización para realizar tarefas sen darlle o poder ás frontes.
Historically, in countries where Communist Parties were struggling to attain state power, the formation of wartime alliances with non-Communist parties and wartime groups was enacted (such as the [[National Liberation Movement (Albania)|National Liberation Front of Albania]]). Upon attaining state power these Fronts were often transformed into nominal (and usually electoral) "National" or "Fatherland" Fronts in which non-communist parties and organizations were given token representation (a practice known as ''[[Blockpartei]]''), the most popular examples of these being the [[National Front (East Germany)|National Front of East Germany]] (as a historical example) and the [[United Front (PRC)|United Front of the People's Republic of China]] (as a modern-day example). Other times the formation of such Fronts were undertaken without the participation of other parties, such as the [[Socialist Alliance of Working People of Yugoslavia]] and the [[National Front (Afghanistan)|National Front of Afghanistan]], though the purpose was the same: to promote the Communist Party line to generally non-communist audiences and to mobilize them to carry out tasks within the country under the aegis of the Front.
 
==Naming==