Niklas Luhmann: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
arranxos |
|||
Liña 13:
Luhmann é moi coñecido en [[América do Norte]] pola mencionada disputa con [[Jürgen Habermas]] sobre o potencial da teoría de [[Sistema social|sistemas sociais]]. Tal como o seu antigo mentor, [[Talcott Parsons]], Luhmann aboga pola "a gran teoría", apuntado a dirixir calquer aspecto de vida social dentro dun marco universal teórico, do cal a diversidade de temas que él escribiu é unha indicación. A teoría de Luhmann é considerada sumamente abstracta. Este feito, xunto co suposto conservacionismo político que radica na súa teoría, fixo de Luhmann un polémico na socioloxía.
Os últimos trinta anos da súa vida dedicounos ó desenvolvemento dunha teoría da sociedade. No prólogo da edición alemá de "Sistemas Sociais", escribe que ó aceptar a cátedra de Socioloxía da
{{cita|''Teoría da Sociedade. Duración: 30 anos. Costo: ningún''<ref>''"Theorie der Gesellschaft, Laufzeit: 30 Jahre, Kosten: keine"'' (Luhmann, ''Soziale Systeme: Grundriß einer allgemeinen Theorie'' Suhrkamp, 1984, ISBN 3-518-28266-2)</ref>|||azure|bold}}
== Teoría de sistemas ==
A teoría de sistemas é unha teoría con pretensións universalistas. Aplicada sobre a sociedade, afirma poder describir explicar o seu
Desta maneira, propón un punto de partida radicalmente diferente ó das teorías tradicionais da sociedade, que entenden ó home como "unidade básica" da
Á súa vez, Luhmann parte do concepto de sistema entendido en distinción ó seu entorno. Esta diferencia sistema-entorno é o punto de partida de toda a teoría de sistemas de Luhmann.
=== Comunicación ===
Liña 45:
=== Terminoloxía ===
==== Operación/Observación ====
Luhmann adopta a idea fundamental do [[Constructivismo (filosofía)|constructivismo]],
{{cita|''"...a
Un sistema xorde e reprodúcese na medida que as súas operacións dean lugar a outras operacións, por exemplo: se procesos orgánicos se empalman con outros procesos orgánicos surxe un sistema orgánico; se os pensamentos dan lugar a outros pensamentos surxe un sistema psíquico e cando as comunicacións empalman con outras comunicacións xorden sistemas sociai. Neste marco, a posibilidade de empalme das operacións está limitada unicamente ás operacións do mesmo tipo e determina, á súa vez, a autopoiesis e á condición de clausura operativa de sistema (y por ende condición de existencia). Un proceso dixestivo non pode empalmar con un pensamento, só un pensamento pode empalmar con outro pensamento; esta é a condición de posibilidade dos sistemas orgánicos e psíquicos.
Liña 66:
Co acoplamento estructural a teoría soluciona o dilema que propón o postulado da autopoiesis, pois se ben os sistemas encuentranse nun estado de clausura operativa, reproducen os seus elementos a partir dos seus propios elementos, só coñecen os seus estados internos e non poden comunicarse directamente co seu medio ambiente, tamén deben poder observar o seu medio ambiente e adecuarse a él para poder existir:
{{cita|''"O acoplamento
Para establecer unha relación de acoplamento estructural, o sistema ''constrúe estructuras con expectativas que o sensibilizan a determinadas irritacións''. Por exemplo, o sistema político non pode observar as comunicacións que se producen no sistema económico (porque aquel opera co código ''"Poder/Oposición"'', mentres que éste faino con ''"Pago/Non Pago"''), pero pode crear estructuras de irritación, utilizar por exemplo o [[Producto Bruto Interno|PBI]] ou o [[Déficit presupostario|déficit fiscal]] e interpretar os seus valores como relevantes para a comunicación política (obtención/manutención do poder).
Liña 136:
* ''Schriften zu Kunst und Literatur'' (Herausgegeben von [[Niels Werber]], 2008), ISBN 978-3-518-29472-7
==
* ''Ilustración sociolóxica e outros ensaios'' (1973)
* ''Fin e Racionalidade nos sistemas: sobre a función dos fines nos sistemas sociais'' (1983)
|