Niklas Luhmann: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
KLBot2 (conversa | contribucións)
m Bot: Retiro 29 ligazóns interlingüísticas, proporcionadas agora polo Wikidata en d:Q57238
Servando2 (conversa | contribucións)
arranxos
Liña 13:
Luhmann é moi coñecido en [[América do Norte]] pola mencionada disputa con [[Jürgen Habermas]] sobre o potencial da teoría de [[Sistema social|sistemas sociais]]. Tal como o seu antigo mentor, [[Talcott Parsons]], Luhmann aboga pola "a gran teoría", apuntado a dirixir calquer aspecto de vida social dentro dun marco universal teórico, do cal a diversidade de temas que él escribiu é unha indicación. A teoría de Luhmann é considerada sumamente abstracta. Este feito, xunto co suposto conservacionismo político que radica na súa teoría, fixo de Luhmann un polémico na socioloxía.
 
Os últimos trinta anos da súa vida dedicounos ó desenvolvemento dunha teoría da sociedade. No prólogo da edición alemá de "Sistemas Sociais", escribe que ó aceptar a cátedra de Socioloxía da recénhabía pouco inaugurada Universidade de Bielefeld, no ano 1969, tivo que informar ó rectorreitor sobre os proxectos de investigación nos que estaba traballando e fíxoo da siguinte forma:
 
{{cita|''Teoría da Sociedade. Duración: 30 anos. Costo: ningún''<ref>''"Theorie der Gesellschaft, Laufzeit: 30 Jahre, Kosten: keine"'' (Luhmann, ''Soziale Systeme: Grundriß einer allgemeinen Theorie'' Suhrkamp, 1984, ISBN 3-518-28266-2)</ref>|||azure|bold}}
 
== Teoría de sistemas ==
A teoría de sistemas é unha teoría con pretensións universalistas. Aplicada sobre a sociedade, afirma poder describir explicar o seu funcionamientofuncionamento como un complexo sistema de comunicacións.
 
Desta maneira, propón un punto de partida radicalmente diferente ó das teorías tradicionais da sociedade, que entenden ó home como "unidade básica" da construcciónconstrución social. Para Luhmann esta é unha visión vétero-europea, que debe ser deixada de lado á hora de analizar a estructuraestrutura da sociedade moderna: non os individuos senonsenón as comunicacións son as unidades constituíntes e reproductorasreprodutoras dos sistemas sociais.
 
Á súa vez, Luhmann parte do concepto de sistema entendido en distinción ó seu entorno. Esta diferencia sistema-entorno é o punto de partida de toda a teoría de sistemas de Luhmann. CalquerCalquera sistema necesita do seu entorno e os límites co entorno para poder identificarse. El sistema y el entorno nacen juntos y necesitan uno del otro para existir.<ref>http://es.scribd.com/doc/28372275/Glosario-Sobre-Teoria-Social-de-Luhmann</ref>
 
=== Comunicación ===
Liña 45:
=== Terminoloxía ===
==== Operación/Observación ====
Luhmann adopta a idea fundamental do [[Constructivismo (filosofía)|constructivismo]], segúnsegundo a cal o proceso de obtención de coñecemento non garda relación directa cunha realidade [[ontoloxía|ontolóxica]], senonsenón que este proceso constrúe a realidade observada. A diferencia entre ''operación'' e ''observación'' é a base da concepción constructivistaconstrutivista e un dos pilarespiares terminolóxicos da teoría. Neste contexto, segúnsegundo [[Elena Esposito]], entendese por operación.
 
{{cita|''"...a reproducciónreprodución dun elemento dun sistema autopoiético con axuda dos elementos do mismomesmo sistema, é dicir, a condición de existencia do propio sistema."''<ref>''"Unter einer Operation versteht man die Reproduktion eines Elements eines autopoietischen Systems mit Hilfe der Elemente desselben Systems, also die Voraussetzung für die Existenz des Systems selbst."'' (Elena Esposito y otros, ''"Operation/Beobachtung"'', en "GLU - Glosar zu Niklas Luhmann Theorie sozialer Systeme", Suhrkamp, Frankfurt am Main, 1997, pág. 123)</ref>|||azure|bold}}
 
Un sistema xorde e reprodúcese na medida que as súas operacións dean lugar a outras operacións, por exemplo: se procesos orgánicos se empalman con outros procesos orgánicos surxe un sistema orgánico; se os pensamentos dan lugar a outros pensamentos surxe un sistema psíquico e cando as comunicacións empalman con outras comunicacións xorden sistemas sociai. Neste marco, a posibilidade de empalme das operacións está limitada unicamente ás operacións do mesmo tipo e determina, á súa vez, a autopoiesis e á condición de clausura operativa de sistema (y por ende condición de existencia). Un proceso dixestivo non pode empalmar con un pensamento, só un pensamento pode empalmar con outro pensamento; esta é a condición de posibilidade dos sistemas orgánicos e psíquicos.
Liña 66:
Co acoplamento estructural a teoría soluciona o dilema que propón o postulado da autopoiesis, pois se ben os sistemas encuentranse nun estado de clausura operativa, reproducen os seus elementos a partir dos seus propios elementos, só coñecen os seus estados internos e non poden comunicarse directamente co seu medio ambiente, tamén deben poder observar o seu medio ambiente e adecuarse a él para poder existir:
 
{{cita|''"O acoplamento estructuralestrutural e a autodeterminación manteñen unha relación [[OrtogonalidadOrtogonalidade (matemáticas)|ortogonal]]: se ben cada un é a premisa do outro, non poden condicionarse mutuamente. O medio ambiente só pode influirinfluír sobre o sistema producindo irritacións [...] que son procesadas internamente; tamén as irritacións son construcciónsconstrucións internas que resultan da confrontación dos sucesos cas estructurasestruturas propias do sistema. Entón, non existen as irritacións "no medio ambiente"; a irritación sempre é autoirritación, que ó sumo surxe de sucesos do medio ambiente."''<ref>''"Strukturelle Kopplung und Selbstdetermination des Systems stehen in einer "orthogonalen Beziehung" zueinander: auch wenn sie sich voraussetzen, können sie sich gegenseitig nicht bestimmen. Die Umwelt kann auf das System nur dadurch einwirken, daß sie Irritationen [...] produziert, die intern verarbeitet werden; auch die Irritationen sind jedoch interne Kostruktionen, die aus einer Konfrontation der Ereignise mit den eigenen Strukturen des Systems resultieren. Es gibt also keine Irritationen in der Umwelt; die Irritation ist in der Tat immer Selbstirritation - ggf. ausgehend von Umweltereignisen."'' (Elena Esposito, Op.Cit, pág. 186 s.)</ref>|||azure|bold}}
 
Para establecer unha relación de acoplamento estructural, o sistema ''constrúe estructuras con expectativas que o sensibilizan a determinadas irritacións''. Por exemplo, o sistema político non pode observar as comunicacións que se producen no sistema económico (porque aquel opera co código ''"Poder/Oposición"'', mentres que éste faino con ''"Pago/Non Pago"''), pero pode crear estructuras de irritación, utilizar por exemplo o [[Producto Bruto Interno|PBI]] ou o [[Déficit presupostario|déficit fiscal]] e interpretar os seus valores como relevantes para a comunicación política (obtención/manutención do poder).
Liña 136:
* ''Schriften zu Kunst und Literatur'' (Herausgegeben von [[Niels Werber]], 2008), ISBN 978-3-518-29472-7
 
== TraducciónsTraducións ó Galego ==
* ''Ilustración sociolóxica e outros ensaios'' (1973)
* ''Fin e Racionalidade nos sistemas: sobre a función dos fines nos sistemas sociais'' (1983)