Revisión como estaba o 20 de marzo de 2013 ás 21:45 editar Titvs (conversa \| contribucións) 301 edicións Sen resumo de edición ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 20 de marzo de 2013 ás 22:25 editar desfacer Titvs (conversa \| contribucións) 301 edicións Sen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 19: Tras fixar un imaxinario orixinal e forxar a identidade de [[Haití]], o vudñu comezou a expresarse coa Arte a travésa da danza,a literatura,(mitoloxías) e á pintura haitiana. En 1906 Antoine Innocent úsao de modo positivo nunha novela(Mimola),nos anos 50 Jacques Stephen Alexis no seu libro "Les arbres musicians" evoca unha atmósefra de misterio , mentres nos 60 o poeta René Depreste exorciza o seu odio cara a opersión colonialista ianqui no seu Arc en ciel poru l;Occident christien,e en 1988 rené Depestre obtivo o premio Renaudot con "Hadriana de tous mes rêves". En 1940 Dewitt Peters da a coñecer o arte de Héctor Hippolite, Saint Brice(sacerdotes hoygans) e Préfete Duffaut(que di pintar por mandato divino),usando un estilo moi näif de cores brillantes e composición sinxela.André Breton merca en 1944 varias obras de Héctor Hippolyte-sacerdote vudú e pintor- a quen calificou de surrealista. A pintura haitiana desta época é pintura relixiosa e usa iconos católicos pra amosar aos loa(así San Pedro representa a BArón Samedi, Santiago matamoros a Ogu Batala, San Cosme e San Damián son Obatala e Odudua, a Virxe dos Dores é Ezili, San xosé Loko,San Xoán Bautista é Chango,etc) Nestas pinturas tiveron unha grande influencia as cromolitografías católicas na elección de cores, tonalidades e armonía das cores, pero os vèvè(símbolos dos loa) son elementos básicos do vudú e parecen ter unha acción mais determinante na pintura haitiana. Na liturxia vudú cada cor representa a un loa(Legba o vermello,Zaka o azul,Barón Samedi o Negro e o violeta,Dambala o branco...) aparte de ter un significado propio e a pintura sufre esa influencia: Po routra banda as liñas teñen un valor cósmico:a horizontal é a materia, a cruz o encontro do espíritu e a materia signo de Legba e xesús, a circunferencia símbolo de Dambala e do home que se convirte no centro de todo. Es una pintura que se propone demarcarse de lo naif, para constituir una forma de arte sacro muy libre; todos los integrantes del colectivo eran creyentes del vudú. Así surge una experiencia única, Movimiento Saint Soleil, que renovaría a la cultura vudú. De alguna manera Tiga y su grupo -como antes los primitivos- consiguen orientar el automatismo que en el surrealismo apela al inconsciente individual, hacia el inconsciente colectivo, promoviendo la liberación de las fuerzas culturales profundas. Nas chamadas artes aplicadas, fanse figuras dos loa a partir de metais recortados con siluetas, así como a decoración dos templos(oufó) con pinturas de vèvè e de santos católicos(que en realidade son loas),así como os motivos xeométricos que inzan toda a superficie dos poteau-mitan. Nembargantes algúns obxectos usados nas liturxias están moi decorados con lazos e flores nos altares e os wanga(fetiches ou paquetes máxicos con poderes pra defenderse), así como collares e redeciñas feitas con vértebras de serpe. Sin imposición de técnicas o criterios de gusto, obtienen un arte propio de la cultura vudú. El grupo inicialmente estuvo integrado por Levoy, Louisiane Saint-Fleurant, Denis Smith y Prospère Pierre-Louis Con muchos éxitos en su haber, el grupo se disuelve a

Vodú: Diferenzas entre revisións