Vodú: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Nova páxina: "O vudú é unha relixión politeísta orixinaria do golfo de Benín(ó longo dunha zona que se extende desde Ghana ata Nixeria e Togo) e que se extendeu ao Caribe ..." |
Sen resumo de edición |
||
Liña 5:
As cerimonia steñen lugar en santuarios, nelas báilase a ritmo dos tambores e ofrécense sacrificios animais(bois,cordeiros ou galiñas) ó vodum pra conseguir seus favores. Os sacerdotes, voduno ou huno, encárganse d eguiar ós fieis nas relacións cos deuses interpretando seus mensaxes; as divindades interveñen no curso das cerimonias a través do corpo dos fieis, case sempre no corpo dos iniciados(ou hunso) cando un individuo entra en trance dise que se convirte no "cabalo" dun "espíritu".
Nembargantes as relacións entre os diferentes grupos étnicos do golfo de Benín estiveron marcadas por tensiósn, antagonismos e batallas puntuais que incidiron na vida relixiosa. así,a principios do século XVIII, a familia real da cidade de Abomei, nun intento de extender o seu poder decidiu levar a cabo unha centralización do culto vudú integrando certas divindades dos seus inmigos, os ioruba. Os sacerdotes, ata ese momento independentes do poder político, vírons eobrigados a convertirse en dignatarios da corte de Abomei; algúns espíritos quedaron excluidos, mentres outros foron impostos no reino como vodum públicos. Un deles,Agasú, é o antergo fundador da liñaxe real de Abomei, considerado pola lenda como fruto da unión entre unha muller e unha pantera.
===Organización interna do cultu vudú en África===
O panteón de deuses de Dahomei está organizado en tres clases:
*deuses do Ceo(Gu,deus do lume,Hevioso, familai de espíritus do trono)
*Deuses da terra(Sakpata, encargado d eloitar contra pandemias)
*Deuses da auga(como Agwé, deus da pesca)
En Benín existe a crenza nun ser supremo, a deusa Mawu, xunto co seu irmán xemelgo Lisa, sen recibir culto algún a parella Mawu_lisa está considerada como xefe de tódolos vodum e delega seu poder na terra ó servicio dos humáns.
Cada familia e cada individuo honra a seus propios vodum, así un dos mais importanes no século XVIII no reino de Oio(actual [[Nixeria]]) era Fa, espíritu da adiviñación que revela ao individuo o vodum que debe honrar, así como os ritos apropiados pra obter seus favores ou aplacar a súa cólera. Xunto a Fa, personificación do destino, atópase Legba, o tramposo, que é quen permite esquivar o sino, representado o cambio e a contestación e abre os camiños car aos humáns das outras divindades; atópase na entrada dos templos e casas dos xefes de familia e é invocado ao principio de cada cerimonia.
A parella de deuses Dambala wedo e aida Dewo,representados na serpe arco iris, son unha parella encargada de asegurar o vínculo entre o relámpago(o ceo) e o mar.
===Expansión cara o Caribe===
No arquipélago das Antillas, [[Haití]], convírtese en "La Española" no ano 1492, a poboación nativa foi exterminada debido ós malos tratos e traballos forzados nas minas de ouro, polo que o [[Imperio Español]] decide traer escravos de África, desembarcando os primeiros en 1503 pra sustituír aos escravos indíxenas americanos. Os franceses vans einstalando na illa ata conquistala toda pra eles, a Compañía de Indias Francesa provee de escravos á illa que tralo tratado de Ryswick cede a [[Francia]] un terzo da illa, que recibe o nome de Santo Domingo.
A maior parte das etnias africanas estarán representadas en Santo Domingo, pero destacan en número os fon de Dahomey xunto ós ioruba de Nixeria, que serven de base unificadora ó conxunto das prácticas relixiosas dos escravos, apesares de que os capataces, amos e misioneiros tentan anular a cultura africana.
O vudú convírtese nunha relixión perseguida, polo que o seu culto é clandestino, nembargante aproveita rituais do cristianismo imposto pra disfrazar o vudú reealborando a relixión a través do culto aos santos católicos, os sacramentos e todas as grandes festas litúrxicas creando con todo iso un dispositivo protector das crenzas africanas.
Os misioneiros e administradores denuncian "as danzas e asembleas de negros" realizadas ao son do tambor e susceptíbeis de convertirse en ocasións d erevoltas e alzamentos; apesares das prohibicións e represión o vudú consigue sobrevivir á sombra das cerimonias católicas; oo novo entusiasmo polo culto católico os amos decátanse de que os bautizados á forza e tan "devotos" non son tan inocentes como semellan.
a segunda forma de resistencia do escravo era fuxir,un cimarrón, a lugares inaccesibles pros amos(as montañas de Bahoruco) onde se unian con outros compañeiros formando unha nova comunidade económica, política e cultural. O vudú coloniza as montañas grazas a estas comunidades de escravos fuxidos, sobre todo porque a maioría de cimarróns eran bossales ou escravos recén desembarcados e sen acultural polos brancos; o vudú favorece a integración e sentimento de identidade común da xente de diferentes etnias. Debido ó obxectivo destas comunidades, erradicar a escravitude, o escravo cimarrón aprende todos os recursos da maxia, posto que os dirixentes dos campamentos de cimarróns son sacerdotes do vudú.
neste contexo comezaron a xurdir líderes cimarróns, reputado como "bruxos", que profetizan o exterminios do sbrancos e a liberación dos escravos; entre eles famoseou François Makandal, xefe cimarrón e sacerdote vudú que entre 1750 e 1791 fixo cundir o terror entre os amos brancos debido a que moitos deles morrían en velenados, ademais de que repartía entre os escravos poderosos talismáns, chamdos "gardacorpos", que pensaban que os farían invulnerábeis ás armas de fogo e iso quitáballe stodo temor ós opresores."Makandal" convirtiuse logo nun termo pra designar os talismáns e drogas fabricadas en santo Domingo.
====A cerimonia do Monte Caimán====
a pesares da prohibición das festas vudú e markandales, a [[Revolución Francesa]] e a [[Declaración dos Dereitos do Home e do Cidadán|Declaración dos Dereitos do Home]] chegan a oídos dos escravos, que se decatan que éo momento propicio pra desfacerse da opresión dos brancos. O novo xefe cimarrón, Boukman, dá o sinal de revolta a todos so campamentos cimarróns e plantacións da illa o dìa 14 de agosto de 1791.
Ese día reúnense varios xefes cimarróns e no marco dunha cerimonia vudú, presidida por Boukman, chamada do Monte Caimán, os escravos reunidos selaron un pacto que se sacralizou e xuraron morrer antes que vivir baixo o dominio dos amos. Entre os participantes repartiuse sangue dun cocho negro sacrificado, mentres Boukman chamaba á vinganza en nome dos deuses dos antergos, o día 22 prodúcese a insurreción xeral dos escravos.
Durante 2 meses os escravos rebeldes conseguen vencer aos colonos, Boukman morre e surxen novos dirixentes como Toussaint Louverture, o 29 de agosto de 1793 os revolucionarios franceses envian unha comisión, un dos delegados, Sonthonax proclamaa abolición da escravitude na illa. Louverture defende Santo Domingo da invasión dos ingleses(que tentaba invadir a illa coa xuda ds colonos franceses e restaurar a escravitude)e log contra un corpo expedicionario enviado por [[Napoleón]]. Finalmente a illa consegue a súa independencia o 1 de Xaneiro de 1804.
| |||