Inmunoglobulina M: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Miguelferig (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Liña 13:
 
Debido á súa natureza polimérica, a IgM posúe unha grande avidez polo antíxeno, e é particularmente efectiva na activación do [[sistema do complemento]]. Por si mesma a IgM é unha [[opsonina]] inefectiva, pero contribúe de xeito importante á opsonización ao causa que o [[C3b]] se una ao antíxeno e active o complemento.<ref>{{cite journal|last=Wellek|first=B.|coauthors=Hahn, H., Opferkuch, W.|title=Opsonizing activities of IgG, IgM antibodies and the C3b inactivator-cleaved third component of complement in macrophage phagocytosis|journal=Agents and Actions|date=1 February 1976|volume=6|issue=1–3|pages=260–262|doi=10.1007/BF01972219|url=http://www.springerlink.com/content/q1375338k875040g/|accessdate=24 March 2011|pmid=941799}}</ref>
 
As propiedades da IgM poden resumirse así: é o primeiro anticorpo que se forma en resposta a un estímulo antixénico, é a Ig máis abundante unida a membranas no linfocito B, ten propiedades neutralizantes, precipitantes, e aglutinantes, fixa o complemento e non atravesa as membranas.<ref name=Inmu/>
 
==Expresión==
Liña 29 ⟶ 31:
 
==Outras propiedades==
As propiedades da IgM poden resumirse así: é o primeiro anticorpo que se forma en resposta a un estímulo antixénico, é a Ig máis abundante unida a membranas no linfocito B, ten propiedades neutralizantes, precipitantes, e aglutinantes, fixa o complemento e non atravesa as membranas.
 
No soro normal a IgM únese a antíxenos específicos, mesmo en ausencia dunha inmunización previa. por esta razón a IgM foi chamado ás veces "anticorpo natural". Este fenómeno é probablemente debido á gran avidez da IgM que lle permite unirse detectablemente mesmo a [[antíxeno]]s con reacción cruzada moi feble que aparecen naturalmente. Por exemplo, os anticorpos IgM que se unen aos [[grupos sanguíneos|antíxenos A e B]] dos [[glóbulo vermello|glóbulos vermellos]] poderían formarse nos inicios da vida como resultado da exposición a substancias similares aos antíxenos A e B presentes nas bacterias ou de materias vexetais.