Opsonina: Diferenzas entre revisións

As opsoninas son moléculas que actúan como receptores na superficie das células que facilitan a [[fagocitose]] ou activan o [[sistema de complemento]]. O termo opsonina úsase principalmente para referirse aos aos [[anticorpo]]s [[IgG]], que cobren as membranas das células e facilitan a fagocitose ao expoñeren os extremos Fc de ditos anticorpos ás células fagocíticas, que teñen receptores para eles. As igM tamén se consideran opsoninas, xa que activan o sistema de complemento, aínda que non son efectivas na activación da fagocitose, porque as [[fagocito|células fagocíticas]] non teñen receptores Fc específicos para as IgM. Ás veces tamén se chaman opsoninas ás moléculas que se unen á célula para a súa destrución a través da acción das [[célula NK|células asasinas naturais]] (NK). As opsoninas recobren o antíxeno e son unha ponte entre o antíxeno e o fagocito.

Tanto a membrana das células fagocíticas coma a das células que van ser fagocitadas teñen carga negativa, o que fai, en principio, difícil que as dúas células se acheguen demasiado. Unha vez que as opsoninas se unen á súa célula diana, a carga negativa superficial queda enmascarada, aínda que non desaparece. A opsonina o que fai é simplemente superar esa carga, facendo que lles sexa máis fácil aos [[leucocito]]s levar a cabo a fagocitose. Durante o proceso de ''opsonización'', os antíxenos están rodeados de anticorpos (ou de moléculas do complemento). As células fagocíticas expresan receptores Fc cos que se unen ás moléculas dos anticorpos, e receptores CR1, que se unen ao C3b do complemento. Cando o antíxeno está cuberto por opsoninas a unión dos fagocitos ao antíxeno se ve moi facilitada. De feito, na maioría dos casos a unión dos fagocitos aos antíxenos non pode ocorrer sen que se produza opsonización.<ref>Delves, P. J.; Martin, S. J.; Burton, D. R.; Roit, I. M. (2006), Roitt's Essential Immunology (11th edición), Malden, MA: Blackwell Publishing, ISBN 1405136030.</ref>