Santa Pola: Diferenzas entre revisións

Santa Pola é unha localidade de predominio lingüístico da lingua catalá. A variedade dialectal que se fala é o catalán occidental e, dentro deste bloque, o subdialecto alacantino. Destacan, como elementos lingüísticos característicos a perda do "d" intervocálico final (cansada = /cansà/); a asimilación vocálica (terra = /teɛrrɛ/); o uso do ese sonoro na terminación -ció (combinació = /combinazió/) e nos "s" finais de palabra seguidas de vogal; léxico autóctono (mamola, arritranco, avixirugo); etc. A fala de Santa Pola presenta, ademais, algúns rasgostrazos propios do catalán oriental. Este feito provoca que, en moitas ocasión, a fonética santapolera esta máis a carón das falas de [[Tarragona]] ou [[Barcelona]] que os de [[Valencia - València|Valencia]].

O filólogo e eclesiástico Antoni Maria Alcover pasou por Santa Pola na súa recollida de datos para o que seria o ''Diccionari català-valencià-balear''. Naquel momento, a principios do século XX, considerou Santa Pola como a fronteira sur da lingua catalá. Nos nosos días esta afirmación rectificouse e xa se considera a veciña poboación de Guardamar como a localidade catalán-parlante máis meridional de todo o territorio.