Persoa física: Diferenzas entre revisións

O concepto xurídico de '''persoa física''' (ou '''persoa natural''') foi elaborado fundamentalmente xa polos [[xurista]]s [[Roma Antiga|romanos]]. Cada [[ordenamento xurídico]] ten a súa propia definición de persoa, aínda que en tódolostodos os casos é moi similar. En termos xerais é todo membro da [[ser humano|especie humana]] susceptiblesusceptíbel de adquirir [[dereitos]] e contraer [[obrigación xurídica|obrigacións]]. Nalgúns casos pódese facer referencia a estas como persoas de existencia visiblevisíbel, de existencia real, física ou natural.

A súa orixe etimolóxica vén de ''persona -ae'', que era aquela máscara (''per sonare'', para facerse oír) que levaban os actores na antigüidade e que ocultaba o seu rostro óao tempo que facía soar a súa voz. Isto é, unha ficción que se sobrepón óao ser que a porta. Ademais, como no teatro clásico grego e romano un reducido número de actores representaban tódolostodos os papeis, o cambio de careta indicaba óao público o personaxe dramático que estaba representado. Desta última función de individualización dos diferentes seres humanos provén o significado actual do termo ''persoa''.<br />Isto é así porque non tódolostodos os seres humanos -especialmente noutros tempos- podían ser considerados persoas.

Se ben é certo que actualmente se sobreentende que todo membro do xénero humano é persoa, no pasado non sempre foi así, xa que persoas pertencentes a diferentes grupos culturais, relixiosos e étnicos, non eran considerados como persoas e, por ende, privados de tódolostodos os seus dereitos.

En [[España]] as [[leis de Toro]] impuxeron un triplo requisito para que un fillo se tivese por nacido: que nacese vivo todo, que vivise 24 horas despois de nacido e recibise bautismo. O artigo 60 da Lei do Matrimonio Civil de 1870 suprimiu o requisito do bautismo. O [[Código Civil de España|Código Civil]] estableceestabelece no seu artigo 30 que "Para los efectos civiles, sólo se reputará nacido el feto que tuviere figura humana y viviere veinticuatro horas enteramente desprendido del seno materno". Da lectura deste artigo poderíase afirmar que o dereito español segue a teoría da viabilidade, peromais o artigo 29 estableceestabelece que "... el concebido se tiene por nacido a todos los efectos que le sean favorables, siempre que nazcan con las condiciones del artículo siguiente". A doutrina española maioritaria entende que da compresión conxunta de ambos artigos o sistema español é ecléctico, xa que mentrasmentres acolle a teoría da viabilidade para determinar o inicio da personalidade, o artigo 29 garante dereitos óao concebido pero non nacido.

Cómpre ter en conta que no dereito español os [[feto]]s no útero materno denomínanse ''nasciturus'', e teñen unha protección xurídica específica para o caso de que finalmente nazan e teñan personalidade xurídica plena. Deste xeito, un neno aínda non nacido pode chegar a herdar os bens do seu pai, se este morrese durante a súa xestación. A efectos [[constitución española de 1978|constitucionais]] sobre a protección do feto ante a posibilidade de prácticas [[aborto|abortivas]], existe unha sentenciasentenza do [[Tribunal Constitucional de España|Tribunal Constitucional]] (STC 53/85) que declara óao feto como ben xuridicamente protexido e esixe a súa protección, a tódolos efectos civís (para a consideración como persoa remítese á [[dereito civil|lexislación civil]]).

Por isto, en España aínda que sexan necesarias 24 horas para que un bebé sexa considerado persoa segundo o Código civil, o [[homicidio]], para ser considerado como tal, non necesita cumprir eses requisitos, senón que basta con que o bebé nacese. Se non nacese, sería un posibleposíbel [[delito]] de aborto, peromais nunca de homicidio.

Polo tanto, pode haber casos nos que unha persoa humana é persoa desde o punto de vista penal peromais non civil (nacido con só unhas poucas horas de vida). O seu homicidio ou [[asasinato]] daría lugar a consecuencias penais, pero non civilescivís (por exemplo, non habería [[herdanza]]).