Capón: Diferenzas entre revisións

O sacrificio e preparación do animal lévase a cabo na casa de cada criador, unha operación que se segue a realizar co máximo esmero e coidado. Require dunha grande experiencia e habilidade, xa que o máis mínimo fallo no proceso supón unha modificación na presentación final da ave e menor valor no mercado. Empézase collendo os animais das capoeiras en penumbra, con moito coidado e evitando movementos bruscos, e sacrifícanse. Despois desplúmanse, tendo coidado de non danar a pel ó facelo, xa que esta é moi delicada, sobre todo á altura do peito. Unha vez finalizado o desplume, procederase á evisceración, quitando todos os órganos[[órgano]]s do interior, así como a graxa abdominal. Esta graxa, separada das vísceras, emprégase como adorno final no capón, a chamada ensunlla . O resto da ave non se usa, a excepción, ás veces, do [[fígado]], [[corazón]] e boche para consumo familiar. Este eviscerado aumenta o tempo de conservación da canal. Despois lávase ben por dentro e por fóra, cunha dobre finalidade: limpar as canais e evitar que se resequen. Cando está ben limpo, realízase o recuchido , que non é outra cousa que un novo escaldado durante 5 minutos, con auga a 50 oº C á que se lle pode engadir palla de [[avea]], [[azafrán]] ou [[sal]], segundo o caso, que intensifican a cor da pel ou axudan á conservación da canal.

Para rematar esta fase, efectúase un repaso ou inspección final, coa fin de comprobar que no interior non quede ningún resto (partes de [[pulmón]] ou outras vísceras) que poidan, máis tarde, estragar a canal.

Para a súa comercialización, o capón adórnase dun xeito moi tradicional. Colócase a ensunlla nas costas do animal e tráese en cestas de [[vimbio]] ou madeira, recheascheas de palla. Os capóns védense na [[Feira do capón de Vilalba]], que se celebra uns días antes da [[Noiteboa]].