Gran Premio de México de 1964: Diferenzas entre revisións

Foi unha das finais máis dramáticas na historia do Campionato do Mundo de Fórmula Un. Os puntos para o Campionato só podían ser anotados polos seis primeiros finalistas (9-6-4-3-2-1). Ao chegar á carreira, tres pilotos tiñan a oportunidade de gañar o título. Graham Hill (BRM) con 39 puntos, John Surtees (Ferrari) con 34 puntos e Jim Clark (Lotus-Climax) con 32 puntos. Para gañar o título Clark tiña que gañar a carreira e esperar que Graham Hill non terminara primeiro ou segundo (Hill xa anotara puntos en seis carreiras e cóntábanse só os seis mellores resultados, se terminou quinto ou superior tería que caer dous puntos para o seu acabado máis débil). Nin Clark nin Surtees anotara en seis carreiras ata agora. Hill só tiña que terminar tan alto como terceiro para facerse co título, independentemente de onde Surtees terminou a menos que Clark gañou, nese caso o outeiro tería que terminar segundo. Se Clark gañou sería irrelevante onde Surtees terminou. Surtees só podería gañar o título ao terminar segundo ou máis, a menos que Hill gañou ou terminou como a terceira posición. A carreira comezou con Clark que vaisaindo desde a pole position conpor diante de Dan Gurney marcha segundo no Brabham-Climax (Gurney tiña só dez puntos deao face ainicio estadesta carreira logo de gañar o Gran Premio de Francia e obtivo undun sexto lugar). Hill e Lorenzo Bandini, compañeiro de Surtees en Ferrari, foi o dueloloitaban polo terceiro posto, con Surtees execútanse nun distante quinto lugar, aparentemente sen ningunha posibilidade de gañar o título. SeDe arematar posiciónnestas segue sendo a mesmaposicións, Clark sería campión con catro vitorias apor dúas vitorias de Hill, a pesar de que seestar empatados a 39 puntos en 41. Entón Bandini correubateu á parte traseira do coche de Hill facéndoo virartrompear e perder uns poucosalguns lugarespostos. A partir de entón coche de Hill correu cunco tubo de escape rizadoabolado, o que lle faifixo perder o poderpotencia. O campionato estaba agora firmemente nas garrasmans de Clark. A continuación, naNa penúltima volta, o motor de Clark apresadaparouse e as súas posicións eran agoraquedaron Gurney-Bandini-Surtees. O título foiestaba de novo nas garrasmans de Hill. Ao darse conta de que Surtees podería gañar o título ao terminarterminando en segundo lugar, o director do equipo Ferrari sinalouavisou frenéticamente a Bandini para frearque aofreara pasare polosentrara en boxes para entrar na última volta, para deixar queadiantar a través de Surtees. Bandini obedientemente fíxoo e Surtees terminou en segundo lugar, gañando así o Campionato Mundial por un punto sobre o outeiroHill (40 apor 39).

! NoNº

! DriverPiloto

! LapsVoltas

! GridGrella

! PointsPuntos

| {{flagicon|USAUSAb}} '''[[Dan Gurney]]'''

| {{flagicon|UKRUb}} '''[[John Surtees]]'''

| {{flagicon|ItalyITAb}} '''[[Lorenzo Bandini]]'''

| {{flagicon|UKRUb}} '''[[Mike Spence]]'''

| {{flagicon|UKRUb}} '''[[Jim Clark]]'''

| EngineMotor

| {{flagicon|MexicoMEXb}} '''[[Pedro Rodríguez (racing driver)|Pedro Rodríguez]]'''

| + 1 lapvolta

| {{flagicon|New ZealandNCEb}} [[Bruce McLaren]]

| + 1 lapvolta

| {{flagicon|USAUSAb}} [[Richie Ginther]]

| + 1 lapvolta

| {{flagicon|USAUSAb}} [[Phil Hill]]

| EngineMotor

| {{flagicon|MexicoMEXb}} [[Moisés Solana]]

| + 2 lapsvoltas

| {{flagicon|UKRUb}} [[Graham Hill]]

| + 2 lapsvoltas

| {{flagicon|UKRUb}} [[Innes Ireland]]

| + 4 lapsvoltas

| {{flagicon|USAUSAb}} [[Hap Sharp]]

| + 5 lapsvoltas

| {{flagicon|New ZealandNCEb}} [[Chris Amon]]

| {{flagicon|AustraliaAUSb}} [[Jack Brabham]]

| {{flagicon|UKRUb}} [[Mike Hailwood]]

| {{flagicon|SwitzerlandSUIb}} [[Jo Siffert]]

| FuelBomba Pumpaceite

| {{flagicon|SwedenSWEb}} [[Jo Bonnier]]

| {{flagicon|UKRUb}} [[Trevor Taylor]]