Partido Obreiro Socialdemócrata Ruso: Diferenzas entre revisións

[[Ficheiro:Union-de-Lucha.jpg|thumb|400px|Unión de Loita pola Emancipación da Clase ObreraObreira, [[San Petersburgo]], [[decembro]] de [[1895]]. De esquerda a dereicha, de pé: Malchenko, Zaporozhets e Vaneyev; sentados: Starkov, Krzhizhanovski, [[Lenin]] e Martov.]]

Os marxistas pasaron entón a organizar en varios lugares unións de loita pola emancipación da clase obreira, que propiciaron a creación de [[sindicato]]s clandestinos de traballadores e dirixiron [[folga]]s. Ao convocarse o primeiro congreso do POSDR xa os socialdemócratas incidían na vida rusa e o goberno zaristatsarista perseguíaos, ao momento de que o dirixente da Unión de Loita de San Petersburgo, [[Lenin]] non puido asistir o congreso por ser deportado a [[Siberia]] e o Comité central formado no congreso foi detido pouco despois da súa constitución.

O programa aprobado constaba de dous partes: un ''programa mínimo'' pola revolución democrática, polo derrocamento da autocracia zaristatsarista, a República, a confiscación de [[latifundio]]s e terras usurpadas polos terratenientesterratenentes, o recoñecemento do [[dereito de autodeterminación]] das nacións e a instauración da xornada de máxima de traballo de 8 horas; e un ''programa máximo'' polo socialismo. Un punto de debate candente sobre este último referiuse á necesidade ou non dunha "ditadura de proletariado" para que a revolución socialista puidese triunfar, a que quedou consignada no programa.

Á hora de aprobar os estatutos, MártovMartov venceu aos leninistas que propuñan que para ser membro do partido necesitábase facer parte dunha das súas organizacións. Pero ao abandonar o ''Bund'' o congreso -ao non aceptarse que eran a "única representación dos obreiros xudeus de Rusia"- e ao retirarse dous "economicistas" -porque o Congreso negouse a aprobarlles unha representación do Partido fóra de Rusia creada por eles-, a correlación de forzas volveu investirse e os leninistas quedaron en maioría á hora da elección do Comité Central e da redacción de ''Iskra''. En vista diso os menxeviques crearon a súa propia organización, paralela á conformada no congreso. Plejánov tratou de conciliar os bandos e convidou á redacción de ''Iskra'' aos menxeviques, o que provocou a renuncia de Lenin e a conversión dese xornal en órgano do menchevismomenxevismo, mentres o bolchevismobolxevismo expresábase desde o Comité Central.

Desde o punto de vista bolxevique as diferenzas entre as tácticas aprobadas en Londres e [[Xenebra]], foron expostas por Lenin no seu libro ''Dúas tácticas da socialdemocracia na revolución democrática''. Os bolxeviques entendían que a revolución rusa en curso non podía triunfar senón baixo a dirección política obreira, a pesar do carácter democrático-burgués da mesma e a pesar de que non podía polo momento saírse do marco das medidas compatibles co capitalismo. A táctica dos traballadores sería apoiada polos campesiños, que só poderían desfacerse dos terratenientesterratenentes e obter a terra, co triunfo completo da revolución. Os campesiños eran, os aliados naturais do proletariado. En cambio a [[burguesía]] non estaba interesada no triunfo completo da revolución, xa que necesitaba do zarismotsarismo contra os intereses obreiros e [[campesiño]]s, a cuxo triunfo temía. Así ao alcanzar profundidade a revolución democrática, a burguesía volveríalle as costas e a masa campesiña en unión cos obreiros tería que enfrontar non só á autocracia senón á burguesía.

Para os menxeviques en cambio, posto que se trataba dunha revolución burguesa, só podía ter como xefe á burguesía liberal e por tanto era ela e non o campesinadocampesiñado, o aliado fundamental dos obreiros. Non se podía asustar á burguesía liberal nin darlle pretexto para volver as costas á revolución, a cal se quebrantaría se a burguesía liberal apártase dela. Á clase obreira correspondíalle o papel de "oposición revolucionaria extrema" e á burguesía o goberno e a realización da revolución democrática.

Non se trataba dunha discusión meramentesinxelamente teórica, senón do debate sobre os acontecementos concretos da [[Revolución rusa de 1905]], a onda de folgas políticas e o funcionamento dos [[Soviet]]s de delegados obreiros, unha nova forma de organización de poder dos traballadores.

Trala derrota da Revolución de 1905, no medio da represión, os socialdemócratas deberon replegarserepregarse ás tarefas de reorganización. En abril de 1906 reuniuse en [[Estocolmo]] ([[Suecia]]) o Cuarto Congreso do partido, de unificación, no cal os menxeviques obtiveron a maioría de delegados, a pesar do cal foi aprobada a fórmula estatutaria de Lenin que esixía pertencer a unha organización do partido para considerarse afiliado a el. Debateuse sobre o programa agrario, sendo aprobada en xeral a proposta menxevique. Co partido reunificado, a loita fraccional interna proseguiu.

O [[3 de xuño]] de [[1907]] foi disoltadisoluta a [[Duma]] polo goberno zaristatsarista e levados a xuízo os deputados socialdemócratas, o ministro [[Piotr Stolypin]] cubriu de forcas e patíbulos a Rusia e desatou a represión contra os socialistas e outros revolucionarios. Nas filas socialdemócratas xurdiron novos debates sobre o papel das organizacións legais e clandestinas. En xeral, os menxeviques eran partidarios de centrarse na construción dun partido legal de masas, en tanto que os bolxeviques consideraban fundamental preservar a organización clandestina do partido para desde alí traballar en organizacións legais ou non legais de masas. Un sector denominado ''otzovista'' (revocadores) opúñase a participar nas organizacións legais e o parlamento e esixía revogar o mandato aos deputados socialdemócratas na [[Duma]].

Despois de fallar os esforzos de unificación de 1910, cando os bolxeviques cesaron de publicar o seu órgano ''Proletari'' ("O Proletario"), pero os menxeviques seguiron publicando "A Voz da Socialdemocracia", os bolxeviques decidiron conformar un partido aparte sen os menxeviques e en xaneiro de 1912 nunha conferencia en [[Praga]] proclamaron o ''Partido Obreiro Socialdemócrata de Rusia (bolxevique)''. Fronte a eles aliñáronse con propostas de unidade os menxeviques, [[Trotski]] e os otzovistas, no ''Bloque de Agosto''. Os bolxeviques contestaron á súa vez conformando con PlejánovPlekhanov un bloque "en defensa do partido" e publicaron o diario ''[[Pravda]]'' ("A Verdade") do que vendían habitualmente 40 mil exemplares, en tanto os menxeviques publicaban ''Luch'' ("O Raio") con 16 mil exemplares.

Ao estalar a [[I Guerra Mundial]] a socialdemocracia internacional afrontou un novo debate que realineórealiñou a todos os seus integrantes. Dun lado estaban aqueles que con diferentes argumentos apoiaron aos seus respectivos países de orixe na guerra e asumiron unha actitude "defensista". Doutro lado estaban os "internacionalistas", quen caracterizando a guerra como [[Imperialismo|imperialista]] opúñase a apoiar aos seus gobernos en calquera esforzo militar e chamaban a manter a unidade internacional do proletariado. A [[Segunda Internacional]] quedou profundamente dividida.

Os líderes menxeviques derrocados pola [[Revolución de Outubro]], ou ben participaron directamente da loita contra o poder soviético ou como MártovMartov ou PlejánovPlekhanov asumiron unha crítica literaria contra o novo goberno, pero rexeitaron ás forzas contrarrevolucionarias. Enviados ao exilio baixo a dirección de MártovMartov publicaron ''O mensaxeiro socialista'' e mantiveron no exterior o ''Centro menxevique''. Algunhas formacións socialdemócratas reclámanse hoxe en Rusia herdeiras do menxevismo.

Debido á represión e a que ou nacente partido non se dotou dun programa, pola falta dun amplo debate, ou congreso non lograse que na realidade ou partido organizásese e dotásese dunha dirección e dunha acción política unificada. Xurdiron diverxencias sobre ou papel dá socialdemocracia e un sector coñecido como "[[economicismo|economicista]]" consideraba que ou movemento obreiro debía centrarse nas súas reivindicacións económicas fronte aos patróns, en tanto que outros sectores salientaban non papel central dá loita política obreira contra a autocracia zaristatsarista e a loita polo socialismo.

Ao regresar en [[1900]] [[Lenin]] dá deportación, contactou a varios grupos e líderes socialdemócratas que rexeitaban ou economicismo para proporlles a publicación dun xornal que puidese articular a política do POSDR. Entre outros, Lenin chegou a un acordo con [[Georgi Plekhanov|Plekhanov]], [[Pavel Axelrod|Axelrod]] e Zasulich, fundadores de ''Emancipación do Traballo'' e en decembro de 1900 foi publicado noutro país e introducido clandestinamente a Rusia ou primeiro número de ''[[Iskra]]'' ("A Faísca"). Posteriormente imprentas clandestinas reimprimían números en cidades rusas. Ou xornal desempeñou un importante papel para agrupar e unificar vos diferentes círculos de base e unións socialdemócratas dispersas en [[imperio ruso|Rusia]], aínda que ''Rabócheie Dielo'' ("A Causa Obreira"), dirixida por B. Krichevski e A. MartínovMartinov polemizou contra ''Iskra'' cun punto de vista economicista. Entre 1901 e 1904, vos socialdemócratas creceron e fortalecéronse en Rusia, sobre a base do ascenso do movemento.