Loucura: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Xoacas (conversa | contribucións)
Sen resumo de edición
Xoacas (conversa | contribucións)
m Lig. int.
Liña 12:
 
=== Loucura como experiencia mística ===
A consideración da loucura como doenza mental é algo relativamente recente dentro do noso ámbito cultural. A modo de exemplo, ata o [[século XVII]] as alucinacións auditivas considerábanse experiencias [[Relixión|relixiosas]] e non síntomas de desequilibrio mental. As relixións sempre mantiveron unha estreita relación con todas as formas de loucura, por consideraren que estas estaban próximas ás vivencias místicas.<ref name= bennet></ref>.
 
=== Loucura como doenza ===
A consideración da loucura como doenza mental é algo relativamente recente dentro do noso ámbito cultural. A modo de exemplo, ata o [[século XVII]] as alucinacións auditivas considerábanse experiencias [[Relixión|relixiosas]] e non síntomas de desequilibrio mental. As relixións sempre mantiveron unha estreita relación con todas as formas de loucura, por consideraren que estas estaban próximas ás vivencias místicas. As primeiras institucións para o tratamento da loucura apareceron nos países [[Islam|islámicos]], pero tratábanse maiormente de centros de reclusión nos que non faltaban internos particularmente perigosos para o poder vixente, que eran mantidos alí como modo de anulalos politicamente. Nos [[Estados Unidos]], a mediados do [[século XIX]], había gran cantidade de centros psiquiátricos que, na práctica, non proporcionaban coidados médicos efectivos, e só nalgúns casos, algún tipo de "terapia moral". Durante as primeiras décadas do [[século XX]] consolidouse a [[Psiquiatría]] como especialidade médica, pero as súas premisas de base nacían máis do convencemento de que a [[Ciencia]] era capaz de curar as doenzas mentais que nunha práctica verdadeiramente capaz de facelo. Na segunda década do século a [[Psicanálise]] foise estendendo a medida de se demostraba a súa capaciddecapacidade no tratamento das [[neurose]]s, e mesmo acabaron oporpor abrirse centros para o tratamento da [[esquizofrenia]] seguindo unha orientación de tipo pricoanalíticopsicoanalítico. Na década de [[1930]] cobraron forza tratamentos de tipo orgánico para a esquizofrenia, tales como o [[electroshock]] e o [[shock de insulina]], ambos de limitada eficacia. A partir de [[1950]] o peso das terapias recaeu sobre os preparados [[Química|químicos]], contra a esquizofrenia e a depresión<ref name= bennet></ref>.
 
== A construción social da loucura ==
Segundo algúns autores, na sociedade [[Burguesía|burguesa]] de pensamento laico e [[Pensamento científico|científico]], a figura do tolo resultou herdeira da que representaba o [[Herexía|herexe]] na [[Europa]] [[Idade media|medieval]]. Mentres este poñía en cuestión a orde social ó non aceptar a imposición dunha lei de base relixiosa, aquel pasaba a formar parte do grupo dos inconformistas que rexeitaban os valores dominantes na sociedade a partir do seu propio criterio individual. No [[século XVII]] en [[Francia]] a loucura definíase como aquel estado que xustificaba o internamento do individuo nun asilo, fose por [[pobreza]], por necesidade ou por sufrir o abandono da [[Familia (socioloxía)|familia]] ou da sociedade. Tratábase dun criterio que facía prevalecer a suposta perigosidade do tolo sobre calquera consideración de tipo [[Mediciña|médico]] ou terapéutico. Deste modo o ''alienista'' pasaba a ocupar o lugar que antano ocupara xa o [[Inquisición|inquisidor]], substituínbdo unha tiranía de tipo clerical pou outra de tipo médico<ref name=SZASZ>SZASZ, T.S. ''[http://books.google.es/books?id=nCFQjm2rzooC&printsec=frontcover&num=100#v=onepage&q&f=false La fabricación de la locura]''. Editorial Kairós, 1981. {{es}}</ref>.
 
Xa en datas máis recentes, a institucionlizacióninstitucionalización dodos tratamentotratamentos terapéuticoterapéuticos para a curación da loucura puxo nas mans dos psiquiatras a tarefa de retirar do grupo social a aqueles individuos cuxa conducta cuestionaba os seus alicerces. Especial atención mereceron as conductas sexuais discordantes co modelo [[Heterosexualidade|heterosexual]] reproductivo. A modo de exemplo, a ''loucura masturbatoria'' era derivada da práctica da [[masturbación]], que podía producir ''"desgaste corporal, deterioro da [[vista]], desordes dixestivas, [[impotencia]] e loucura"''. Este paradigma foi elaborado polo médico [[Suíza|suízo]] [[Simon-André Tissot]] no seu libro ''Onania, ou tratado sobre as desordes producidas pola masturbación'', publicado en [[1758]], que foi seguido como dogma pola ciencia psiquiátrica posterior e serviu de base para todas as terapias que tiñan como obxectivo curar ós onanistas, ou polo menos a algúns, normalmente pola vía da súa reclusión. Xa no [[século XIX]] o psiquiatra [[Estados Unidos|estadounidense]] [[Rush]], que alerta sobre o perigo de que esta práctica provoque no paciente ''debilidade seminal, impotencia, disuria, tabes dorsal, [[tuberculose]], [[dispepsia]], oscurecemento da vista, [[vertixe]], [[epilepsia]], [[hipocondria]], perda da [[memoria]], manalxia, imbecilidade e [[morte]]''. O médico esvocés[[Escocia|escocés]] [[David Skae]] foi o primeiro en recoñecer que a masturbación provoca un tipo específico de loucura, ''"caracterizada por unha intensa arrogancia e egoísmo, unha extremada perversión de sentimentos e a correspondente desorde mental, durante os seus primeiros estadios; e máis tarde pola perda da razón, alucinacións nocturnas e propensión ó [[suicidio]] e ó [[homicidio]]"''<ref name=SZASZ></ref>.
 
== Referencias ==