Glosemática: Diferenzas entre revisións

O contido e a expresión teñen [[forma]] e [[Substancia (filosofía)|substancia]]. Polo tanto, pódese analizar a [[forma do contido]] en [[figuras de contido]] ou ''[[plerema]]s'', da mesma maneira que se analiza a expresión en figuras de expresión ou ''[[cenema]]s''. A análise de, por exemplo, o signo ''égua'' é como segue:

En consecuencia, aparecen '''variantes''' debido a que as diferenzas [[Morfoloxía (lingüística)|morfolóxicas]] non se acompañan de mudanzas na expresión e '''invariantes''', debido a que as diferenzas morfolóxicas acarretan unha mudanza na expresión. Así, en [[Lingua galega|galego]] o [[Obxecto (gramática)|obxecto]] e o [[Suxeito (gramática)|suxeito]] son ''variantes'', mais en [[latín]] son ''invariantes''.

Para a glosemática, todas as linguas teñen o "principio de estrutura" e diferencianse simplemente polo maneira en que se aplica ese principio. Semellanza e diferenza están en relación coa [[forma]], non coa [[substancia]]. A substancia pódese describir através da forma e non através dos [[son]]s e das significacións. Por iso non existe un sistema fonético universal. Para Hjelmslev, o [[fonema]] é unha unidade abstracta independente da [[realización]] ([[fonética]]) na fala. A glosemática pretende construirse sen recorrer a ningunha lingua concreta ou modalidade construtivista e codificar un padrón universal que defina as condicións necesarias e suficientes da lingua.