Laocoonte e os seus fillos: Diferenzas entre revisións

Este grupo escultórico era coñecido por descricións antigas pero críase perdido. Foi descuberto o [[14 de xaneiro]] de [[1506]] nunha viña próxima a [[Santa María a Maior]],<ref name=Greco>Tazartes, ''O Greco'', páx. 168.</ref> terreo propiedade de Felice de Fredis que se atopaba no [[Esquilino]] romano, e que en tempos antigos fora parte da ''[[Domus Aurea]]'' de [[Nerón]] e logo do palacio do [[Emperador romano|emperador]] [[Perico Flavio Sabino Vespasiano|Perico]].<ref>ALa Gran Enciclopèdia en català (2004).</ref><ref name=Wanted>{{cita web |url=http://www.wantedinrome.com/articles/complete_articles.php?ide_art=680 |título=The Laocon exhibition in the Vatican Museums |fechaaccesodataacceso=124 de novembrosetembro de 20082012 |apelido=Fort |nome=John |data=3 de decembro de 2006 |editorial=Wanted in Rome |idioma=inglés}}</ref> O [[papa]] [[Xullo II]] enviou ao [[arquitecto]] [[Giuliano de Sangallo]], quen xunto a [[Miguel Anxo]], identificou a escultura como a descrita polo autor [[Antiga Roma|romano]] [[Plinio o Vello]] na súa obra enciclopédica ''[[Naturalis Historia]]''.<ref>Pollitt, ''Persoal Styles in Greek Sculptures'', páx. 3.</ref><ref name=Wanted /> Plinio escribiu<ref>[http://www.historia-dadel-arte-erotico.com/Plinio_o_velloPlinio_el_viejo/libro36.htm Plinio a Vello Historia Natural libro 36, capítulo V-[24], latinos-37, Nota do Laocoonte]</ref> uns comentarios laudatorios sobre a obra que viu no palacio do emperador Perico cara ao ano [[70]]:

{{cita|Debe ser situada por diante de todas, non só da arte da estatuaria senón tamén do da pintura. Foi esculpida nun só bloque de mármore polos excelentes artistas de Rodas AgesandroAxesandro, Polidoro e Atenodoro e representa a Laocoonte, os seus fillos e as serpes admirablemente enroscadas.|Plinio o Vello.<ref>''[[Naturalis Historia]]'', XXXVII, 37-38.</ref>}}

Cando foi descuberta faltábanlle os brazos dereitos de Laocoonte e dun dos seus fillos, e a man dereita do outro fillo; tamén faltaban algunhas partes das serpes. Do seu estado nese momento quedan como testemuño as copias que fixo o gravador [[Giovanni Antonio dáda Brescia]]: un debuxo (conservado agora en [[Düsseldorf]], [[Alemaña]]) e un gravado que contribuíu á súa rápida fama.

Decidiuse restaurar o grupo escultórico e houbo controversia sobre como debería ser o xesto do brazo que lle faltaba ao pai. Miguel Anxo propuxo restaurar o brazo do pai en posición de flexión; o artista chegou a realizar o devandito brazo, pero non chegou a porllo e actualmente exponse xunto ao grupo escultórico. [[Amico Aspertini]] tamén realizou un debuxo coa mesma posición do brazo, e en [[1525]], [[Baccio Bandinelli]] realizou unha copia de todo o grupo cunha posición parecidasemellante para o papa [[León X]], copia que se atopa na [[Galería dos Uffizi]] de [[Florencia]]. Tanto Miguel Anxo como Sangallo aconsellaron a Xullo II que adquirise a obra,<ref name=Vaticano /> quen, tras unhas breves negociacións,<ref name=Wanted /> comproumercou a obra por unha gran cantidade monetaria -máis de 600 [[ducado (moeda)|ducados]]. En [[1509]], Xullo II mandou trasladala ao [[Vaticano]] xunto a outras dúas esculturas, o [[Apolo de Belvedere]] e a [[Venus Felix]], instalándoas en tres [[nicho]]s do Patio Octogonal do Belvedere, que hoxe forma parte dos [[Museos Vaticanos]].<ref>{{cita web |url=http://digilander.libero.it/puntocontro/cultura/scheggedarte/giardino_belvedere.htm |título=Il Giardino do Belvedere |fechaaccesodataacceso=2324 de outubrosetembro de 20082012 |idioma=italiano}}</ref> O rei [[Francisco I de Francia]] obtivo o permiso do papa para a realización de varios [[molde]]s; para realizar a copia enviou a [[Francesco Primaticcio]], quen os fixo en [[1540]].<ref>Haskell i Penny, ''Pour l'amour de l'antique'', pp. 15-16.</ref> Estes moldes serviron para facer unha escultura de [[bronce]] que foi instalada no [[Palacio de Fontainebleau]].<ref>Bresc-Bautier, ''ALa Escultura, SéculosSiglos XVI-XVII. OEl Manierismo'', páx. 103.</ref><ref name=Wanted />

[[ArquivoFicheiro:Antikensammlung Mannheim Laokoon.jpg|thumb|right|220px|Copia, en [[Mannheim]], do grupo tal e como estaban representados os brazos engadidos antes da últimaderradeira restauración.]]

No [[século XVIII]], o escultor [[Agostino Cornachini]] volveu restaurar a obra, cambiando o material da restauración por mármore e aproveitou para cambiar o brazo do fillo, modificando o xesto de lestedeste, que tamén foi estirado. O ano [[1798]], tras a firmasinatura do [[Tratado de Tolentino (1797)|Tratado de Tolentino]], o grupo foi trasladado a [[París]] polo exército de [[Napoleón]] como parte do botín de guerra durante a súa campaña en [[Italia]],<ref>Cirlot, ''Museos dodel mundo'', páx. 30.</ref> pero sen os elementos engadidos, e posta no [[Museo do Louvre]] até a súa devolución ao Vaticano en [[1816]], cando se lle volveron a engadir.

O ano [[1905]], o arqueólogo [[Ludwig Pollack]] identificou o brazo orixinal,<ref>{{cita web |url=http://www.soumaya.com.mx/navegar/anteriores/anteriores07/mayo/laocoonte.html |título=Laocoonte e os seus fillos |fechaaccesodataacceso=24 de outubrosetembro de 20082012 |apelido=Huerta Tamayo |nomee=Gabriela |ano=2007 |mes=Maio |editorial=Museo Soumaya |idioma=español}}</ref> atopándoo nunha vella tenda de [[Via Labicana]].<ref name=Wanted /> O brazo tiña a posición flexionada como xa avanzara Miguel Anxo; o brazo engadiuse nunha restauración realizada entre [[1957]] e [[1960]],<ref name=group>{{cita web |url=http://ancientrome.ru/art/artworken/img.htm?ide=1372 |título=The Laocoon group |fechaaccesodataacceso=124 de novembrosetembro de 2008 2012|editorial=Ancient Rome |idioma=inglés}}</ref> e dirixida por [[Filippo Magi]], restauración na que se retiraron todas as pezas engadidas.<ref name=Wanted />