Partícula subatómica: Diferenzas entre revisións

Unha '''partícula subatómica''' é unha [[partícula subatómica|partícula]] máis pequena que un [[átomo]]; pode ser [[partícula elemental|elemental]] ou [[partícula composta|composta]]. A [[física de partículas]] e a [[física nuclear]] interésanse polo estudo destas partículas, as súas interaccións e a materia constituída por elas que non se agregan en átomos.

Estas partículas inclúen constituíntes atómicos como [[electrón]]s, [[protón]]s e [[neutrón]]s. Os protóns e neutróns son partículas compostas, xa que están constituídas por [[quark]]s. Un protón consiste en dous quarks de arriba e un quark de abaixo Os quarks mantéñense unidos mediante partículas [[gluón]]s. Existen seis tipos diferentes de quarks, que teñen os estraños nomes de quark de arriba, quark de abaixo, quark estraño, quark encanto, quark do fondo e quark superior. Outras partículas inclúen os [[fotón]]s e [[neutrino]]s, que se producen abondosamente no sol. Porén, a maioría das partículas descobertas e estudadas non se atopan en condicións normais na terra. Prodúcense nos [[raio cósmico|raios cósmicos]] e durante procesos de separación en [[acelerador de partículas|aceleradores de partículas]]. Existen ducias doutras partículas subatómicas.

Estas partículas foron descobertas a partir do final do século XIX. No decorrer do século XX foi comprobada a existencia de aproximadamente 200 destes corpúsculos e as leis que gobernan as súas inter-relacións e interaccións. A súa cantidade e complexidade levou ao desenvolvemento de formulacións matemáticas cada vez mais complexas na tentativa de predicir o seu comportamento. Actualmente, os estudiosos, atravésa través de exercícios teóricos e experimentos práticosprácticos buscan teorías para unificar e simplificar o estudo da estrutura universal, cuxo tecido se desdobra a cada nova descoberta.

A primeira destas partículas, o [[electrón]], foi foi descoberta en [[1897]] por [[Joseph John Thomson]]. [[Ernest Rutherford]], bombardeando unha chapa metálica con [[partícula alfa|partículas alfa]] descobriu que apenas unha pequena fracción desasdelas sofría desvío de traxectoria. Con isto concluíu que as partículas que non se desviabamdesviaban non encontraban no metal obstáculo que causase a deflexión deda súa traxectoria. Desta forma, creou un modelo no cal os electróns xiraban een torno do núcleo atómico, que considerou a rexión central do átomo e onde se situaba a maior parte da masa atómica.

O modelo de Rutherford baseábase en órbitas electrónicas, isto é, comparábeis àa un sistema planetario. Chegou á conclusión de que a maior parte do átomo se encontra baleira, estando practicamente a totalidade deda súa masa no núcleo, sendo este en torno de dez mil veces menor que o átomo.

DepoisDespois da descoberta do núcleo en 1911, xa se comprobou a existencia de moitas partículas subatómicas. Fóronse establecendo as leis fundamentais da materia-enerxía que gobernan as súas inter-relacións e predicindo o comportamento das subpartículas. Isto levou aos cientistas a procurar encontrar solucións teóricas que unifiquen e simplifiquen o estudo da estrutura básica do universo.