Ronnie Peterson: Diferenzas entre revisións

Logo do seu contrato de tres anos en March, Peterson uniuse ao [[Team Lotus]] de [[Colin Chapman]] en {{f1|1973}}, como compañeiro do campión [[Emerson Fittipaldi]]. Durante as súas primeiras dúas tempadas con Lotus, Peterson obtivo sete vitorias, marcando unha marca persoal de 52 puntos en 1973. Logo dunha pobre tempada en {{f1|1975}}, Peterson voltouvolveu a March e anotou a súa vitoria final para o equipo no [[Gran Premio de Italia de 1976]]. Logo de pasar a tempada de Fórmula Un de {{f1|1977}} con [[Tyrrell Racing | Tyrrell]], trasladouse de novo a Lotus para a tempada de {{f1|1978}} como "número dous" do piloto [[Mario Andretti]]. Peterson anotou dúas vitorias, en [[Gran Premio de Sudáfrica de 1978 | Sudáfrica]] e [[Gran Premio de Austria de 1978 | Austria]], e terminou segundo na clasificación do campionato de pilotos a pesar do seu mortal accidente na primeira volta en Monza durante o [[Gran Premio de Italia de 1978 | Gran Premio de Italia]].

Gañou o [[Gran Premio de Sudáfrica de 1978]], cunha vitoria na última volta sobre [[Patrick Depailler]], así como o [[Gran Premio de Austria de 1978 | Gran Premio de Austria]], co innovador "efecto solo" do [[Lotus 79]]. O seu compañeiro de equipo Mario Andretti gañou o campionato de pilotos con Peterson actuando eficazmente como "Nº 2" do equipo anotando catro dobretes, todos eles con Mario á cabeza. Os dous triunfos de Peterson ocorreron cando Andretti tivo problemas, Mario tamentamén gañou unha vez, cando Peterson non puido terminar (sen incluír o [[Gran Premio de Italia de 1978 | Gran Premio de Italia]]). Moitas veces Peterson seguia moi de cerca a Andretti, dando lugar a especulacións de que as "ordes de equipo" decidian os postos.

Foi nesta carreira na que estreousese estrenou o semáforo na F-1, en substitución do antigo método de saida en que se baixaba unha bandeira con ascoas cores do país sede do GP. O diretor da proba, Gianni Restelli, atrapallouse cacoa novidade, e antes de que os monoprazas das últimas filas da grella pararan, accionou a luz verde. Os monoprazas a partir da cuarta fila (Peterson saiu dana terceira) estaban rodando cando a luz verde se prendeu. Os pilotos que viñan de atrás, por tanto, arrancaron a maior velocidade, o que fixo que todos os monoprazas chegasen xuntos ao pontopunto en que a recta estreitavasese estreitaba, o que resultaresultou unnun [[efecto acordeón]], antes da Chicane Goodyear.

Os catro pilotos aá fronte, Andretti, [[Gilles Villeneuve | Villeneuve]], [[Jean-Pierre Jabouille | Jabouille]] e [[Niki Lauda | Lauda]], estaban o suficientemente lonxe para evitar calquera problema, pero Peterson fixera unha mala saida e foi adiantado inmediatamente por [[Alan Jones (piloto) | Alan Jones]], [[Jacques Laffite]] e [[John Watson (piloto) | John Watson]].

[[Riccardo Patrese]], partiaque departía 12na doceava posición, moveuse de xusto por diante de [[James Hunt]], quen fixo unha finta á esquerda e chocou con Peterson, con [[Vittorio Brambilla]], [[Carlos Reutemann]], [[Hans-Joachim Stuck]], [[Patrick Depailler]], [[Didier Pironi]], [[Derek Daly]], [[Clay Regazzoni]] e [[Brett Lunger]] todos involucrados no tumulto.

O Lotus de Peterson foise contra as barreiras e incendiouse antes de rebotar ao centro da pista. Estaba atrapado entre os restos en chamas, pero Hunt, Regazzoni e Depailler lograron liberalo antes de recibir queimaduras graves. Foi liberado e posto no medio da pista con plena conciencia, as súas graves feridas nas pernas eran evidentes para todos. Hunt máis tarde, dixo que non deixou mirar a Peterson as súas pernas para evitarlle máis angustia.

Nese momento había máis preocupación por Brambilla, quen foi golpeado na cabeza por unha roda solta e caeu en estado de coma no seu coche (máis tarde se recuperou e continuou na F1 ata 1980). A vida de Peterson non parecia estar en perigo. Os pilotos feridos foron trasladados ao hospital de [[Milán]] e a carreira reiniciouse cando a pista limpouseestivo limpa.

No hospital, os raios X mostraron que Peterson tiña sete fracturas nunha perna e tres na outra. Logo de falar con el, os cirurxiáns decidiron operar para estabilizar os ósos. Por desgraza, durante a noite, a medulamédula ósea pasou ao torrente sanguíneo de Peterson, a través das fracturas, formaronseformáronse glóbulos de graxa nos seus órganos principais, incluíndo os pulmóns, o fígado e o cerebro. Pola mañá atopábase en [[insuficiencia renal]] e foi declarado morto ás poucas horas. A causa deda morte foi dada como [[embolia graxa]].

Como resultado da confusión ocorrida co uso do semáforo no GP de Italia, determinouse que as saidas só poderánpoderían ser dadas despois de que un xuíz de pista atraveseatravesase a grella cunha bandeira na man, sinalizando que todos os monoprazas están parados.