Bartolomé Esteban Murillo: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
sobretodo>sobre todo |
|||
Liña 17:
Viaxase ou non fóra de Sevilla, aínda que xa traballaba como pintor independente desde [[1639]], Murillo revélase como artista desde [[1645]]. Nese ano recibe un encargo de once lenzos para o ''Claustro Chico'' do ''convento dos frades franciscanos'' da súa cidade natal. Murillo presenta figuras sagradas notabelmente humanizadas, con cores tostadas. A esa serie pertencen "''A cociña dos anxos''" (M. Louvre) ou "''Morte de santa Clara''" (M. Dresde).
Pola mesma época pinta a "''Fuxida para Exipto''" (M. Xénova, 1648) ; a "''Sagrada Familia do paxariño''" (M. Prado, 1645-50), reprducidísima en estampas populares, como trasunto modélico da familia cristiá, e portadora dos mellores valores da propaganda contrarreformista; a "''Adoración dos pastores''" (M. Prado). Neles, Murillo transforma a escenas sagradas en escenas da vida decote, ao igual que fixera Velázquez con as historias mitolóxicas, rebaixándoas ao nivel humano do espectador e fiel. Nesa primeira etapa inflúen no pintor os mestres italianos, comprendéndose aquí o mesmo José de RIbera, e, entre os españois, [[Alonso Cano]], e,
== Segundo período ==
| |||