Wikipedia

Diferenzas entre revisións de «María I de Inglaterra»

María I de Inglaterra (editar)

Revisión como estaba o 18 de setembro de 2012 ás 11:43

5 bytes engadidos ,  hai 7 anos
m
Bot: Substitución automática de texto (-depois +despois)
(ademáis>ademais)
m (Bot: Substitución automática de texto (-depois +despois))
[[Ficheiro:Mary_I_of_England.jpg|250px|María I de Inglaterra|miniatura]]
 
'''Maria I''' ('''Mary I''' en [[Lingua inglesa|inglés]]), nada o [[18 de febreiro]] de [[1516]] e finada o [[17 de novembro]] de [[1558]], foi [[Monarquía británica|Raiña de Inglaterra]] e de [[Irlanda]], da [[casa de Tudor]], dende o [[19 de xullo]] de [[1553]] ata a súa morte. Hoxe en día é lembrada pola súaa tentativa de restabblecer o [[catolicismo]] como relixión oficial, depoisdespois do [[movemento protestante]] iniciado nos reinados anteriores. Para tal mandou perseguir e executar a preto de 300 presuntos herexes, o que lle valeu o alcume de ''Bloody Mary'' (Maria, a sanguinaria ou sanguenta). Moitas das súas iniciativas políticas nesta esfera foron abandonadas pola súa sucesora [[Isabel I de Inglaterra|Isabel I]] trala súa morte.
 
== Primeiros anos ==
Maria foi a quinta filla nada do primeiro casamento de [[Henrique VIII de Inglaterra]] con [[Catarina de Aragón]] e a única en chegar á idade adulta. Naceu no [[palacio de Placentia]],sito no lugar de [[Greenwich]] e recibiu o [[bautismo]] poucos dias depoisdespois do seu nacemento, tendo ao Cardeal [[Thomas Wolsey]] como padriño. Durante a súa nenez, María amosouse como unha rapaza precoz e fráxil, con mala [[visión]] e propensa a fortes [[xaqueca]]s. O seu pai concedeulle unha corte de seu no Castelo de Ludlow e varias prerrogativas normalmente atribuídas ao [[Príncipe de Gales]]. A educación de María ficou a cargo da súa nai e de Margarida, Condesa de Salisbury (filla de [[George, Duque de Clarence]]), unha das mulleres máis cultas do seu tempo. A princesa aprendeu [[latín]], [[Lingua castelá|castelán]], [[Lingua francesa|francés]], [[Lingua grega|grego]], [[ciencia]]s, [[teoloxía]] e [[música]]. Aos catro anos xa tocaba á [[arpa]]. A cuestión do seu casamento foi motivo de manobras e negociacións diplomáticas dende moi cedo. Entre os seus pretendentes, elixidos de acordo aos interese políticos do pai, atopábanse: Francisco, Duque da Bretaña e herdeiro de [[Francisco I de Francia]], o seu irmán máis novo e futuro [[Henrique II de Francia|Henrique II]], o propio Francisco I e o emperador [[Carlos I de España|Carlos V do Sacro Imperio Romano Xermánico]].
 
Entretanto, o matrimonio dos seus pais atopábase en crise. Dende [[1527]] Henrique VIII tentaba anula-lo, co obxectivo de casar con [[Ana Bolena]], quen lle parecía máis apta para producir um fillo home. Tódalas tentativas para que [[Roma]] o declarase nulo fallaron na súa contra. No inicio de [[1533]], [[Thomas Cranmer]], Arcebispo da Cantuária, declarou o casamento con Catarina de Aragón inválido, tornando lexítimo o recente casamento con Ana Bolena. Para evitar un apelo de Catarina ao Papa, Inglaterra cortou as relacións co [[Vaticano]] e Henrique VIII foi declarado xefe da nova [[Igrexa Anglicana]]. Para María, estes eventos tiveron consecuencias drásticas. De princesa de Inglaterra e herdeira da coroa, pasou a ser considerada filla ilexítima con tan só o dereito de tratamento de ''Lady Mary''. Trala disolución da corte de Ludlow, María convertiuse na dama de compañía da súa irmá recén nacida [[Isabel I de Inglaterra|Isabel]]. Ademais foi afastada da súa nai, séndolle prohibida a súa visita, e en [[1536]], a asistencia ao seu funeral. Este tratamento foi interpretado como inxusto na [[Inglaterra]] e no resto da [[Europa]] da época, contribuíndo á crecente impopularidade de Ana Bolena.
 
== Ascenso ao trono ==
Eduardo VI morreu en [[1553]], mentres María atopábase en [[Londres]]. No seu testamento excluía ás súas irmás, María e Isabel da sucesión, privilexiando a [[Xoana Grey]], bisneta de [[Henrique VII de Inglaterra]] por vía feminina e nora do Duque de Northumberland, o rexente e conselleiro de Eduardo VI. Estas disposicións contradicían a Acta de Sucesión de [[1544]], que determinaba que María debería suceder a Eduardo, no caso de que éste morrese sen descendencia. Porén, Xoana Grey foi proclamada raiña a [[9 de xullo]] dese mesmo ano, apesares do forte rexeitamento popular. María sempre fora estimada polo pobo debido ao tratamento inxusto que sufrira, contaba tamén co apoio dalgúns nobres. Tan só nove días depoisdespois, o Parlamento rebocaba o testamento de Eduardo VI, considerado feito baixo presión, e declaraba a María raiña de Inglaterra e Irlanda. A nova monarca entrou en Londres o [[3 de agosto]], acompañada pola súa irmá Isabel, baixo a aclamación popular. Unha das súas primeiras accións foi mandar executar ao Duque de Northumberland, quen tivera planexado o golpe. Depois, remodelou aos conselleiros reais, afastando a todos os aliados de Northumberland. Xoana Grey, o seu pai, o Duque de Suffolk e o marido [[Guilford Dudley]] foron apreixados máis postos en liberdade pouco depoisdespois.
 
María foi coroada raiña na [[Abadia de Westminster]] o [[1 de outubro]] de [[1553]]. O servizo foi efectuado polo Bispo de Winchester, Stephen Gardiner, e non polo Arcebispo da Cantuária, posto que era Protestante.
A raiña entón adicouse ao seu proxecto persoal de reverter a ruptura con [[Roma]] establecida polo seu pai e o establecemento do [[protestantismo]] establecido polo seu irmán [[Eduardo VI.]] [[Reginald Pole]], un cardeal católico, foi nomeado conselleiro persoal e Arcebispo da [[Canterbury]]. Xuntos aboliron as reformas relixiosas de Eduardo VI e deron comezo ao que hoxe en día se coñece como as [[persecucións marianas]]. Nos tres anos seguintes preto de 300 persoas foron queimadas na fogueira por herexía incluíndo a [[Thomas Cranmer]] (ex Arcebispo da Canterbury), [[Nicholas Ridley]] (ex-bispo de [[Londres]]) e o reformista [[Hugh Latimer]]. Estes actos, dos cales Marís non foi a única responsable moral, valéronlle o alcume de ''Bloody Mary'' e o aumento da súa impopularidade entre os ingleses. Nos vindeiros reinados, a súa memoria foi vilipendiada, en parte pola propaganda relixiosa protestante. [[John Foxe]] escribiu un libro titulado ''The Actes and Monuments of these latter and perilous Dayes, touching matters of the Church, wherein are comprehended and described the great Persecution and horrible Troubles that have been wrought and practised by the Romishe Prelates, Epeciallye in this Realme of England and Scotland, from the yeare of our Lorde a thousande to the time now present'', abreviadamente ''The Book of Martyrs'', onde basicamente transformaba a María nunha vilá, a pesares de que a súa irmá Isabel, máis tarde equilibrou a balanza das persecucións en favor dos protestantes.
 
Filipe voltou a Inglaterra en [[1557]], depoisdespois de ter herdado a coroa de España e o control dos [[Países Baixos]] trala adbicación do seu pai, co obxectivo de convencer María para entrar nunha guerra contra Francia. María concordou, a pesares da forte obxección popular. Como resultado da guerra, as tropas inglesas foron derrotadas, perdendo Inglaterra a posesión de[[Calais]], a derradeura reliquia das posesións continentais inglesas, que en tempos incluían a [[Normandía]] e a [[Aquitania]]. Como resultado da volta de Filipe, María volveu a sufrir un embarazo psicolóxico, chegando a ditar no seu testamento onde Filipe era nomeado rexente de Inglaterra mentres a criatura non nacese.
 
== Morte ==
ToloBot
Bots
12.606

edicións

Traído desde "https://gl.wikipedia.org/wiki/Especial:MobileDiff/2628091"