Antroponimia: Diferenzas entre revisións

 

A altura da formación das linguas románicas, entre os séculos VI e IX, o exame da documentación referida á [[Galiza]], escrita en [[latín]], ofrece as seguintes tradicións antroponímicas:

 

 

== Orixe altomedieval dos apelidos galegos ==

A partir do [[século IX]] comeza a aparecer un segundo nome. Este é o xerme do que logo se designaría como [[apelido]]. A pesar de que se usaba unha grande variedade de nomes, estes comezaron a repetirse, porque confluíron un aumento demográfico coa repetición de nomes por moda; así, subsistiu a necesidade de identificar con claridade a cadaquén (así un escrito de 1007 distingue ''"alio Vimara"'': ''"outro Vimara"'' porque se citara antes un [[homónimo]] dese). Empregaranse varios recursos:

 

 

== Formación e evolución dos nomes persoais medievais ==

Paralelamente houbo unha escolla dos [[nome persoal|nomes persoais]], ditos as veces tamén [[nomes propios]], de pía ou de bautismo (fr. [[prénom]] ; en. ''given name''). As características esenciais que mostran son as seguintes:

 

 

=== Castelanización dos apelidos ===

:::Ao converterse o castelán no idioma da Corte e asentarse un proceso paralelo de [[centralización]] administrativa (incipiente no [[século XIV]], forte coa uniformización lingüística dos Reis Católicos, e continuísta cos Austrias e Borbóns), vanse dando unha serie de pasos tendentes a prohibicións parciais dos restantes idiomas peninsulares, de maneira que se produciron intentos de castelanizar tanto a toponimia como a antroponimia no territorio galego.

* Este proceso é observábel desde antes do XV, pero en medida moi escasa. En 1430: ''Juan d'Otero''. En 1386 aparece un ''Nuno Peres d'Orantes'' (S. Clodio, doc. 389), en documento redactado en Toro, mentres na mesma zona de orixe hai aínda en 1454 unha ''Eynés d'Ourantes''. Indubitabelmente o apelido está en relación con ''Ourantes'', lugar de Punxín, Ourense. A partir do XVI obsérvanse moitas castelanizacións nos libros parroquiais e nos catastros (especialmente no da Ensenada, no século XVIII). En 1757 sería bautizado en Pontedeume o futuro presbítero ''José Jacinto del Río López'' (1757-1819), porén na acta o seu pai figura como ''Joseph do Río''; mais nas actas da Universidade de Santiago o presbítero figurará como ''de el Río'' / ''del Río''.

 

=== Máis apelidos foráneos ===

:::Pódense citar varios focos de atracción que provocaron a chegada de xentes de fóra da Galiza:

 

| [[Anxo]]

|}

 

== Véxase tamén ==

* [http://www.ine.es/daco/daco42/nombyapel/nombyapel.htm Nomes e apelidos nos censos de España]

* [http://www.euskaltzaindia.net/eoda/index.asp?hizkuntza=es&onoma=izenak Onomástica persoal en euskara]

 

{{Onomástica}}