Diferenzas entre revisións de «Urbano VI, papa»

Natural de Nápoles, foi un monxe devoto e un culto sofista. Chegou a arcebispo de [[arquidiocese de Bari|Bari]] en [[1377]], e, tras a morte do papa [[Gregorio XI, Papa|Gregorio XI]], cando o pobo de [[Roma]] requería con clamor un papa italiano, foi eleitoelixido por unanimidade o ([[8 de abril]] de [[1378]]) polos [[Cardeal (relixión)|cardeais]] franceses. O temperamento arrogante e imperioso do novo papa, acrecentado pola súa inesperada sorte, mostrouse dun modo tan intolerábel, que cinco meses logodespois a maioría dos cardeais reuníronse en [[Fondi]], e rexeitaron a votación precedente, e procederon á elección de Roberto da Xenebra ([[20 de setembro]]), quen escolleu o título de [[Clemente VII, Antipapa |Clemente VII]]. Este episodio abriu a vía ao [[Cisma de occidente|GrandeGran Cisma]], que dividiu a cristiandade durante case corenta anos.

As medidas tomadas por Urbano non careceron de vigor, mais ao tempo caracterizáronse polo desexo de prudencia e autocontrol, para non dárdar pábulo de que fose en realidade, polo menos a treitos, un lunático. Clemente VII foi [[Escomuñón|escomungado]], e indicado como [[anticristo]]; vinte e seis novos cardeais foron nomeados nun só día, e con arbitraria alleación das propiedades da Igrexa, foron recollidos fondos para unhaa guerra apertaaberta.

O [[Castelo de Sant'Angelo]] foi asediado e tomado, e o [[antipapa]] Clemente VII obrigado a fugarse, mentres [[Carlos II de Hungría|Carlos de Durazzo]] foi investido con acoa soberanía de Nápoles, deixada pola [[Giovanna I de Nápoles|raíña Giovanna]].

De seguido, Carlos principiou a resistir as pretensións papais, e Urbano refuxiouse en [[Nocera Inferiore|Nocera]], no castelo de Parco, desde cuxos muros lanzaba diariamente tres anatemas contra os asediantes; por fin logrou atopar unha maneira de escapar e dirixiuse para [[Xénova]], e á morte de Carlos, púxose á cabeza das súas topas, aparentemente con acoa intención de tomar Nápoli para o seu sobriño, se non para si mesmo.