Luiz Inácio Lula da Silva: Diferenzas entre revisións

'''Luiz Inácio ''Lula'' da Silva''', nado en [[Caetés, Pernambuco|Caetés]] (daquela Vargem Grande, en [[Pernambuco]]) o [[27 de outubro]] de [[1945]], é un político [[brasil]]eiro. Asumiu a Presidencia da República Federativa do [[Brasil]] en [[2003]] coa maior votación da historia do país (52,4 millóns de votos), quebrando recordscifras de votación de todos os ex-presidentes brasileiros. El só perde, no mundo, co xeneral indonesio Susilo Yudhoyono (69,27 millóns de votos), [[George W. Bush]] (58,4 millóns de votos), [[John Kerry]] (54,8 millóns de votos), os tres en eleccións realizadas en [[2004]], e o ex-presidente estadounidense [[Ronald Reagan]], que tivo, en [[1984]], 54,4 millóns de votos. Mais ultrapasou a votación do presidente [[Bill Clinton]], que tivo 47,4 millóns de votos.

Foi candidato a presidente en [[1989]] (derrotado por [[Fernando Collor de Mello]]), en [[1994]] (derrotado por [[Fernando Henrique Cardoso]]) e en [[1998]] (novamente derrotado por [[Fernando Henrique Cardoso]]), tendogañando por fin gañado as eleccións de [[2002]] (o segundo colocado foi [[José Serra]]).

Lula é co-fundador, presidente de honra e filiadoafiliado ao [[Partido dos Trabalhadores]] (PT), un dos máis importantes partidos brasileiros.

Con 7 anos a súa familia realizou unha viaxe común para moitos nordestinos do Brasil: en condicións precarias, dirixiuse para o [[estado de São Paulo]], coa esperanza de oportunidades mellores de vida. Pasaron a residir emen [[Guarujá]], cidade do litoral do estado.

Luís Inácio daDa Silva foi alfabetizado no Grupo Escolar Marcílio Dias. En [[1956]] pasou a morar en [[San Paulo - São Paulo (cidade)|São Paulo]]. Con 12 anos Lula foi empregado nunha tinturaría, tendo despois exercido as profesións de engraxate e auxiliar de escritoriosecretaría.

Seguindo para a industria, Lula conseguiu unha vagapraza no curso de torneiro mecánico no SENAI, organización brasileira de ensino industrial, formandoseformándose metalúrxico. Algúns anos despois, mudouse para [[São Bernardo do Campo]], onde tivo os primeiros contactos co movimentomovemento sindical en [[1968]], por influencia do Irmao José Ferreira de Melo, apelidado de ''Frei Chico'', quequen lle presentou o seu primeiro libro intituladotitulado: ''O Que é a Constituição''.

En [[1969]] Lula foi eleitoelixido para adirixir directoría doo sindicato dos metalúrxicos de [[São Bernardo do Campo]]. En [[1975]] foi eleitoelixido presidente do mesmo sindicato. ReeleitoReelixido en [[1978]], foi un dos líderes sindicais que retomaron a práctica de manifestacións públicas de grande escala, que deixaran de ocorrer desde o endurecimento represivo da ditadura militar nos 10 anos anteriores. Durante o movimentomovemento das manifestacións, a idea de fundar un partido representante dos traballadores foi amadurecendomadurecendo, e, en [[1980]] foi fundadofundou o [[Partido dos Trabalhadores]], ([[PT]]).

VisandoNa participaridea de preitosparticipar nos procesos eleitorais;electorais, alteroucambiou xudicialmente o seu nome de Luís Inácio da Silva para Luís Inácio Lula da Silva (a lexislación vixente prohibía o uso de alcumes polos candidatos).

En 1982, Lula participou nas eleccións para odo goberno de São Paulo, que perdeu. En [[1984]], participou na campaña [[Diretas Já]] ao lado do Dr. [[Ulysses Guimarães]], que clamaba por eleccións presidenciais directas apósdespois de anos de [[ditadura militar]] e presidentes nomeados. A campaña non tivo éxito e as eleccións presidenciais de 1984 foron feitas polo Colexio Electoral (indirectas). En [[1986]], foi eleitoelixido deputado federal con récord de votos tendo unha actuación discreta.

En [[1989]], realizáronse as eleccións directas. Lula era candidato a presidente, liderando todas as pesquisas até semanas antes da elección. O preitogañador acabou sendo vencido porfoi [[Fernando Collor de Mello]], candidato [[dereita|conservador]] do [[Partido da Renovação Nacional|PRN]], que recibiu entusiásticoentusiasmado apoio de considerábel parte da poboación que se sentía intimidada ante a perspectiva de que o ex-sindicalista fora radical e abertamente aliñado coas teses de [[esquerda]].

Os medios de comunicación de liña [[esquerda|progresista]] e a oposición afirman que o resultado das eleccións de 1989 tería sido decisivamente manipulado por sectores dos medios de comunicación da liña [[direita|conservadora]]. É un feito que Collor empeñouse nunha campaña de difamación de Lula, presentando no seu horario eleitoralelectoral gratuíto unha antiga noiva de Lula, coa cal este tiña unha filla, e que o acusaba de terlle proposto un aborto e de ser "racista". Algúns aínda afirmaron que, alén deste feito obxectivo, houbo manipulacións de algúnsdalgúns dos principais órganos dos medios de comunicación brasileiros, que cobriríancubrirían as eleccións de forma a favorecer a candidatura de Collor. A pedra de toque desas alegacións foi nun resumo do último debate televisivo entre os dous candidatos, que foi levado ao ar polo telexornal máis asistido telexornalseguido do país en horario nobre a poucos días da elección -portantopor tanto, nun momento crítico dado corridaproceso eleitoralelectoral- que concedía mais tempo a Fernando Collor que a Lula. Falouse tamén na época enda interrupción deliberada do servizo de ómnibus urbano en áreas de baixa renda, dificultando o traslado de eleitoreselectores até as seccións eleitoraiselectorais, así como do secuestro do empresario Abílio Diniz, nas vésperas das eleccións, por un grupo de supostos terroristas estranxeiros, e que se mostrou na televisión o mesmo empresario, libertado de seu cativeiro, portando unha camisa co emblema do PT, que lle tería sido colocada polos mesmos secuestradores.

En [[1991]], o presidente Collor, oriúndo dunha tradicional familia alagoana de políticos e empresarios do sector de comunicacións, foi denunciado por corrupción activa e pasiva polas súas ligazóns co empresario e caixa da campaña de Collor, [[Paulo César Farias]]. O escándalo decorrente desas acusacións provocou ampla mobilización social no que ficou coñecido como [[caras pintadas|MovimentoMovemento Cara Pintada]]. No seu ápice a serie de protestas pacíficas reuniu máis de cincuenta millóns de cidadáns, xamais visto no mundo en tamaña proporción, exixindoesixindo a [[censura]] do presidente. O movimento foi vitorioso tamañagrazas aá [[presión social]] exercida sobre as bases parlamentaresparlamentarias.

En [[1994]], Luis Inácio Lula da Silva voltavolveu a candidatarsepresentarse á presidencia e éfoi novamente derrotado, desa vez polo candidato do [[Partido da Social Democracia Brasileira|PSDB]], o sociólogo [[Fernando Henrique Cardoso]] - posteriormente alcumado pola imprensa de FHC. Ex-senador, Cardoso tiña un histórico político ligado á centro-esquerda, tendo sido exiladoexiliado durante a ditadura militar, e é un dos intelectuais máis respeitadosrespectados do mundo.

Á fronte do ''Ministério da Fazenda'' no goberno de [[Itamar Franco]], FHCCardoso foi un dos mentores do [[Plano Real]], que tivo éxito en frear a [[hiperinflación]] e estabilizar a moeda brasileira. En [[1998]] Fernandoconverteurse Henrique tornouse ono primeiro presidente brasileiro aen seser reelexirreelexido, derrotando a Lula no primeiro turno.

O [[27 de outubro]] de [[2002]] Lula foi eleitoelecto presidente do Brasil, derrotando oó candidato de FHC, José Serra do [[Partido da Social Democracia Brasileira|PSDB]]. No seu discurso de investidura, Lula afirmou: "(sic) ''E eu, que durante tantas vezes fui acusado de não ter um '''diploma superior''', ganho o meu primeiro diploma, o diploma de presidente da República do meu país.''". A declaración foi unha resposta contra os innúmeros ataques que sofreu en virtude da súa baixa educación formal, que moitos consideran incompatíbel co cargo mais importante da República. Moitos opositores din que tal afirmativaafirmación non é inverídicaverídica, pois Lula xáxa tiña o '''certificado''' de torneiro mecánico emitido polo SENAI, benasí como un diploma similar como deputado federal. As causas deste desabafo foran os ataques sofridos na campaña que desmerecían a súa educación.