Revisión como estaba o 17 de xuño de 2012 ás 13:57 editar BotDHojalata (conversa \| contribucións) Bots 103.188 edicións m Bot: Substitución automática de texto (-\|right\| +\|dereita\| & -\|left\| +\|esquerda\|) ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 5 de setembro de 2012 ás 16:45 editar desfacer 95.17.208.120 (conversa) →‎Filosofía epicúrea Edición máis nova →
Liña 21: * Os ''non naturais nin necesarios'', coma as drogas, que debían de ser rexeitados completamente. ~~Sen~~No ~~embargo~~entanto, para os epicúreos non todo pracer debía ser desexado se del se puidesen derivar consecuencias dolorosas, nin toda dor debía ser evitada se dela se puidesen derivar posteriormente un pracer maior. Polo tanto, a busca de pracer era para estes autores ante todo o resultado dun cálculo racional. Ademais, os epicúreos diferenciaban entre varios tipos de praceres físicos e intelectuais, pero insistindo sempre na idea de que para as persoas o pracer supremo era a ausencia de dor corporal e de angustia mental. Para acadar este estado de ''ataraxia'' ou felicidade, unha persoa requiría, en primeiro lugar, ter certos coñecementos sobre os seus desexos e praceres, así como das causas dos temores que lle angustian e inquietan. Para os epicúreos, un dos maiores medos que desasosegaban ás persoas e lles impedían ser felices era a certeza da morte. Todo se acababa para eles coa morte. Non había outra vida, nin premios nin castigos divinos. Non había dor nin tampouco pracer despois de mortos. Así que a mellor actitude era ignorar a propia morte e dedicarse a gozar de maneira serena e intelixente dos praceres que ofrece a vida, entre os que destacaba o pracer da amizade.

Epicureísmo: Diferenzas entre revisións