José Antonio Paz Martínez: Diferenzas entre revisións
Xas (conversa | contribucións) |
(Sen diferenzas.)
|
Revisión como estaba o 1 de setembro de 2012 ás 22:17
Esta páxina ou sección está a editarse nestes intres. Para evitar posibles conflitos de edición, non edites esta páxina ou sección mentres vexas esta mensaxe. Revisa o historial de edicións para saber quen traballa nela. O usuario Xas (conversa · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 11 anos. O tempo máximo de presenza deste marcador é dun mes dende a última edición do usuario que o puxo; pasado ese tempo debe retirarse. |
José Antonio Paz Martínez, nado na Coruña en 1904, foi un militar e político galego.
Traxectoria
Profesionalmente era Segundo condestable da Armada. O seu nome simbólico era Licurgo ou Marconi. Grado 4º. Ademais de a «Helenes nº 7», onde se iniciou na masonería en 1929, pertenceu tamén ao «Triángulo Solón» (Marín, Pontevedra) en 1930; «Lucus nº 5» (Lugo) en 1931; «Triángulo Atlántida nº 1» (Ferrol) en 1932; «Breogán nº 16» (Ferrol) en 1933, da que foi Venerable Mestre, e ao Soberano Capítulo Rosa Cruz «Alberto de Lera» (Gijón).
Durante a Revolución de 1934 estivo preso en Ferrol, interesándose pola súa persoa Diego Martínez Barrio. Durante a Guerra Civil aparece mencionado nunha circular da Grande Loxa Rexional do Centro de España como un dos masóns que prestaban servizo e loitaban a favor do Goberno lexítimo, como dependente do Ministerio de Marina, “destino Sánchez Bercaiztegui”.
En agosto de 1939 atopábase no campo de refuxiados de Argelès sur Mer 8 bis en Francia. Durante a IIª Guerra Mundial incorporouse aos maquis no sur de Francia, acadando o grao de coronel e perdendo unha perna en combate. En decembro de 1945 participou na fundación do Bloque Repubricán Nazonal Galego (BRNG), en Toulouse, como representante do PCE. O xulgado especial nº 1 do Tribunal de Represión da Masonería e o Comunismo instruíulle sumario en 1944, sendo condenado anos despois a 16 de reclusión menor e accesorias, pero estaba exiliado. Moito despois presentou unha solicitude relacionada cos seus haberes pasivos.
Véxase tamén
Bibliografía
- Pereira Martínez, Carlos (2004). "A Familia Poza: Un exemplo de republicanismo e librepensamento en Pontevedra" (PDF). Anuario Brigantino (27): 265–312. Consultado o 28 de agosto de 2012.