Planta vascular: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Miguelferig (conversa | contribucións)
Miguelferig (conversa | contribucións)
Liña 119:
As traqueófitas ancestrais derivaron das primeiras [[Embryophyta|embriófitas]], as primeiras plantas que colonizaron a superficie terrestre. Todo indica que as primeiras embriófitas eran pequenas e moi simples na súa estrutura. No caso da liñaxe que derivou nas plantas vasculares, o esporófito era básicamente un talo de ramificación dicotómica, ao principio da altura dun fósforo, co esporanxio (onde ocorre a meiose que dá esporas haploides) producido nas puntas das pólas. Estas plantas non tiñan nin follas nin raíces, nalgúns casos (como ''Rhynia'' do "''Rhynia'' Chert" en Escocia) a preservación destas plantas é espectacular, e é posible discernir moitos detalles anatómicos, incluíndo estomas, esporas, e o tecido vascular dentro do talo.
 
Nas análises baseadas en devanditos fósiles, foi recentemente descuberto que os primeiros '''polysporanxiófitos''' (plantas con esporófitos ramificados) en realidade non producían verdadeiras células condutoras de auga (traqueidas[[traqueida]]s) no [[xilema]], e por tanto deben depender por completo da presión de [[turxencia]] para manterse erguidos. As células verdadeiramente condutoras de auga evolucionaron máis tarde e caracterizan ao clado das traqueófitas ou "verdadeiras plantas vasculares" (Kenrick e Crane 1997a,<ref name="Kenrick e Crane 1997a">Kenrick, P e PR Crane. 1997a. ''The origin and early diversification of land plants: A cladistic study.'' Smithsonian Institution Press, Washington, DC. </ref> 1997b<ref> Kenrick, P e PR Crane. 1997b. The origin and early evolution of plants on land. ''Nature'' 389: 33-39. </ref>).
 
As traqueidas son células elongadas con paredes engrosadas, mortas á madurez. Onde unha traqueida conéctase coa seguinte obsérvanse unhas aberturas características na parede secundaria ("pits" en inglés) mais a parede celular primaria das células que formaron as traqueidas mantense intacta, dando a "pit membrane". A auga por tanto debe atravesar as paredes primarias das células para poder avanzar. Nas primeiras traqueófitas (representadas por ''Rhynia'')as traqueidas era dun tipo distintivo, con certa "resistencia ao desmoronamiento" ("decay resistance"), conferida pola lignificación das fibras de celulosa, que estaba presente só como unha capa moi delgada. As paredes celulares máis resistentes son as que caracterizan ao clado das '''eutracheofitas''', que include a todas as plantas vasculares viventes (Kenrick e Crane 1997a). Nestas especies, as traqueidas fortemente lignificadas permiten unha condución de auga máis eficiente, e provén resistencia interna, permitindo ás plantas medrar moito máis altas.
Liña 130:
|[[Ficheiro:Radiacion-traqueofitas.gif|miniatura|600px|
''' Rexistro fósil de aparición dos diferentes clados de plantas vasculares. ''' Nótese a intensa radiación das anxiospermas en comparación cos fieitos e ximnospermas. Debuxado e traducido a partir de Willis e McElwain (2002).Willis e McElwain. 2002. "Flowering Plant Origins". en: ''The Evolution of Plants'', capítulo 6.]]
|}
 
== Importancia económica ==