Michel de Montaigne: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m DEFAULTSORT -> ORDENAR |
|||
Liña 27:
O seu san escepticismo e o seu quizais melancólica distancia, fan dos Ensaios unha apoloxía contra toda sorte de fanatismos e adoutrinamentos, algo moi necesario nunha época como a súa (e na nosa) tan dividida en faccións, crenzas e conflitos, ou mellor devandito, unha época de cegueira e irracionalidade.
Michel redacta sen aparente orde, e case, tal e como as ideas vanlle fluíndo pola mente e ás veces, dentro dun mesmo ensaio trata varios temas ou cambia dun a outro cando, aparentemente non teñen conexión. Nos primeiros imos vendo como están infestados de citas e son ensaios moi breves, pero conforme vai escribindo, lendo e compilando, pódese apreciar como vai levando a cabo menos citas dos seus amados clásicos como [[Virxilio]], [[Plutarco de Queronea|Plutarco]] e [[Séneca]], entre outros, e como hai máis "Montaigne" e máis lonxitude na súa redacción. O que se quizais nos fai a este autor tan próximo e intemporal é que, no fondo, no libro do que trata é del mesmo, de Michel de Montaigne, que aos poucos, e sixilosamente, a través dos temas esboza o seu retrato nos ensaios.
Montaigne comeza a redactalos en 1572 e ven a luz as súas dous primeiros volumes en 1580. En 1588 aparecen con algunhas correccións e engadidos enriquecidos coa súa viaxe por Europa e a súa experiencia como alcalde de Bordeus e, postumamente, en 1595, saen os tres volumes completos e con novas correccións.
| |||