ADN satélite: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
Liña 39:
==No xenoma humano==
O [[xenoma humano]] contén arredor dun 7 % de ADN satélite. <ref name="Richard2008">{{en}} Guy-Franck Richard, Alix Kerrest et Bernard Dujon, « Comparative genomics and molecular dynamics of DNA repeats in eukaryotes », Microbiol. Mol. Biol. Rev., vol. 72, no 4, 2008, p. 686–727 [texte intégral PMID 19052325 </ref>.
O ADN '''α-satélite''' (tamén chamado ''ADN alfoide'') está constituído por repeticións dun motivo de 171 pares de bases <ref>{{en}} Beth A. Sullivan, Stuart Schwartz et Huntington F. Willard, « Centromeres of human chromosomes », Environ. Mol. Mutagen., vol. 28, no 3, 1996, p. 182–191 PMID 8908179 </ref>. Atópase no [[centrómero]] de todos os [[cromosoma]]s, onde se estende por rexións con lonxitudes que van desde centos de miles de pares de bases a varios millóns. O número de repeticións e o tamaño total varían dun cromosoma a outro e dun individuo a outro. O ADN α-satélite contribúe á función do centrómero, permitindo o recrutamento da proteína CENP-B (''Centromeric protein B'') pola intermediación dun motivo conservado de 17 pares de bases. Porén, non é indispensable para a correcta función do centrómero, xa que poden observarse neocentrómeros plenamente funcionais en rexións xenómicas desprovistas de α-satélites<ref>{{en}} Gary H. Karpen et Robin C. Allshire, « The case for epigenetic effects on centromere identity and function », Trends Genet., vol. 13, no 12, decembro 1997, p. 489–496 PMID 9433139</ref>.
| |||