|
En palabras do propio Mendel:<ref name=Sinnott>Sinnott, Edmund Ware; Dunn LC & Dobzhansky T. (1961). «Mendel G. Experimentos de hibridación en plantas, 1866.». Principios de Genética. Barcelona: Omega. pp. 528-549. B 12915-1961.</ref>{{cita|"Por tanto, non hai dúbida de que a todos os caracteres que interviñeron nos experimentos se lles aplica o principio de que a descendencia dos híbridos na que se combinan varios caracteres esenciais diferentes, presenta os termos dunha serie de combinacións, que se orixina pola reunión das series de desenvolvemento de cada parella de caracteres diferenciais".|Gregor Mendel}}
|[[Ficheiro:Dihybrid cross.png| thumbminiatura| centerdereita| 280px300px|'''Figura 2:''' Os fenotipos de dous caracteerescaracteres independentes mostran a proporción 9:3:3:1 na F<sub>2</sub>. Neste exemplo, os caracteres son "cor do pelo", que ten os alelos '''B''' (castaño, dominante) ou '''b''' (branco) e "lonxitude do rabo", cos alelos '''S''' (curto, dominante) ou '''s''' (longo). Cando cruzamos dous dobres homocigotos (SSbb x ssBB), os fillos da F<sub>1</sub> son todos heterocigotos SsBb castaños e de rabo curto. Se cruzamos dous individuos dihíbridos da F<sub>1</sub> obteremos unha F<sub>2</sub> con todas as combinacións posibles de cor e lonxitude da rabo na proporción 9:3:3:1 (9 castaños/curto (en fondo púrpura no gráfico), 3 brancos/curto (en fondo rosa), 3 castaños/longo (fondo azul) e 1 braco/longo (fondo verde)), tal como predí a lei da distribución independente.]] ▼{| class="wikitable" style="text-align:center; width:100%"
|-
|[[Ficheiro:Mendelian inheritance.svg|thumb|center|230px|'''Figura 1:''' Fenotipos dominantes e recesivos.<br>(1) Xeración parental ou P. (2) Primeira xeración filial ou F<sub>1</sub>. (3) Segunda xeración filial ou F<sub>2</sub>. Empezamos cruzando dous homocigotos vermello (RR) e branco (rr) e na F<sub>1</sub> todos os fillos son do fenotipo (<font color="#990000">vermello</font>), que é o dominante e todos son heterocigotos (Rr), o que ilustra a lei da uniformidade dos caracteres. Se despois cruzamos dous heterocigotos da F<sub>1</sub> (Rr x Rr) obtemos na F<sub>2</sub> unha proporción de 3:1 a favor do dominante (vermello). Isto debeuse á separación dos alelos nos gametos, tal como indica a lei da segregación dos caracteres.]]
▲|[[Ficheiro:Dihybrid cross.png|thumb|center|280px|'''Figura 2:''' Os fenotipos de dous caracteeres independentes mostran a proporción 9:3:3:1 na F<sub>2</sub>. Neste exemplo, os caracteres son "cor do pelo", que ten os alelos '''B''' (castaño, dominante) ou '''b''' (branco) e "lonxitude do rabo", cos alelos '''S''' (curto, dominante) ou '''s''' (longo). Cando cruzamos dous dobres homocigotos (SSbb x ssBB), os fillos da F<sub>1</sub> son todos heterocigotos SsBb castaños e de rabo curto. Se cruzamos dous individuos dihíbridos da F<sub>1</sub> obteremos unha F<sub>2</sub> con todas as combinacións posibles de cor e lonxitude da rabo na proporción 9:3:3:1 (9 castaños/curto (en fondo púrpura no gráfico), 3 brancos/curto (en fondo rosa), 3 castaños/longo (fondo azul) e 1 braco/longo (fondo verde)), tal como predí a lei da distribución independente.]]
|[[Ficheiro:Mendelian inheritance 1 2 1.png|thumb|center|230px|'''Figura 3:''' Os alelos de cor das flores da planta ''[[Mirabilis jalapa]]'' non son dominantes nin recesivos, senón que teñen herdanza intermedia, pero aquí tamén se cumpre a segregación dos alelos nos gametos.<br>(1) Xeración parental. (2) Xeración F<sub>1</sub>. (3) Xeración F<sub>2</sub>. Neste caso, ao non haber dominancia, os heterocigotos mostran un fenotipo que é mestura do "<font color="#990000">vermello</font>" e o branco, é dicir, son de cor "<font color="#FF00FF">rosa</font>" cunha proporción fenotípica na F<sub>2</sub> de 1:2:1 (1 <font color="#990000">vermello</font>: 2 <font color="#FF00FF">rosas</font>: 1 <font color="#000000">branco</font>.]]
|}
==Carácter mendeliano==
|
