Presocráticos: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m robot Añadido: ca:Presocràtic |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
Os filósofos '''presocráticos''' son, como
Esa división acontece debido ao ''obxecto'' da [[filosofía]] destes filósofos e da
Tales filósofos, considerados pioneiros da filosofía occidental, buscaban un principio, a '''[[arché]]''', que debería ser un principio presente en todos os momentos da existencia de todo. Esa arché debería estar no inicio, no desenvolvemento e no fin de todo.
Son chamados "da physis" porque as súas investigacións xiraban sempre en torno do mundo material, físico; aínda que non poucas veces o arché fose algo non-físico, como os [[número]]s, para os [[pitagóricos]], ou o ''a-peiron'' (unha "cousa"
== [[Parménides]] e [[Heráclito]] ==
Foi neste grupo de filósofos onde escomezou un dos maiores debates da filosofía occidental (e esa discusión prosegue aínda en aberto, aínda que non nos mesmos termos e á luz de todo o pensamento occidental desde aquela época ata hoxe), entre [[Parménides de Elea]] e [[Heráclito de Éfeso]].▼
▲Foi neste grupo de filósofos onde
Resumidamente: para Parménides e os seus seguidores ([[escola eleática]], o [[movimento]] non existe. Súa [[afirmación]] "o que é, é, e non pode non ser, e o que non é, non é, e non pode ser" traduce o seu pensamento de que calquer movimento (e/ou [[mudanza]]) non existe, polo simple feito de que, se hai movemento, hai mudanza, e se hai mudanza, algo que non era pasou a ser (ou ao contrario: algo que era pasou a non ser), o que contradí a "regra" da súa afirmación (se o que é ''é'' e non pode non ser, é imposible que haxa movimento, pois o movimento implica en mudanza, o que, pola regra de Parménides, non somente está errado senón que é imposible). Xa Heráclito pensaba xustamente o contrario: "Panta rhei" ("todo flúe") é a súa afirmación. Heráclito identifica o ser, a arché, co movemento. Para el, a única cousa que pode ser clasificada de inmutable é o propio movemento, e todas as outras cousas que existen están en permanente movemento, en permanente mudanza, e é imposible que non sexa así. Heráclito exemplifica, dicindo que "non entramos dúas veces no mesmo [[río]]", o que é verdade, pois as augas dun río están sempre mudando, as propias [[célula]]s dos seres [[orgánico]]s están sempre renovándose, e mesmo nos seres [[inorgánico]]s hai mudanzas ([[oxidación]], [[erosión]], etc).▼
▲Resumidamente: para Parménides e os seus seguidores ([[escola eleática]], o [[
Sócrates non se interesou por este debate, por estar máis preocupado co [[ser humano]] que co que é externo ao mesmo ser humano (a physis). Mais [[Platón]] e [[Aristóteles]], sen descuidaren tamén este enfoque dado por Sócrates ao ser humano, procuraron resolver ese problema levantados por dous dos filósofos da physis.▼
▲Sócrates non se interesou por este debate, por estar máis preocupado co [[ser humano]] que co que é externo ao mesmo ser humano (a physis). Mais [[Platón]] e [[Aristóteles]], sen
O continuador de Parménides foi [[Zenón]], autor dos famosos argumentos contra o movemento. Un deses argumentos é o seguinte: imaxine unha tartaruga posta para correr ao lado de [[Aquiles]], o héroe grego, considerado invencible nas carreiras. Como a tartaruga é menor e máis fráxil, Aquiles dálle 10 metros de vantaxe. Nun primeiro instante, Aquiles percorre eses 10 metros - mais a tartaruga tamén percorre alguns centímetros. Novamente Aquiles está atrás, e precisa cobrir a distancia. Así a todo ao facélo dará tempo para que a tartaruga avance máis. E sempre haberá un espazo entre a tartaruga e Aquiles, acabando nun absurdo que comprobaría a inexistencia daquilo que chamamos movimento. Por tras destes argumentos lúdicos, Zenón profesaba a mesma crenza do seu mestre: a mudanza é unha ilusión.▼
▲O continuador de Parménides foi [[Zenón]], autor dos famosos argumentos contra o movemento. Un deses argumentos é o seguinte: imaxine unha tartaruga posta para correr ao lado de [[Aquiles]], o
{{en progreso}}
| |||