Lucio II, papa: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
TjBot (conversa | contribucións)
m r2.7.2) (Bot: Engado: scn:Luciu II
formato
Liña 1:
{{Papas en progreso}}{{PapS-XII}}
[[Ficheiro:B Lucius II.jpg|miniatura|esquerda|Lucio II]]
'''Lucio II''' (de nome Gerardo Caccianemici dall Orso). ([[Bolonia]], (¿?) — [[Roma]], [[15 de febreiro]] de [[1145]]). Papa da Igrexa católica de [[1144]] a [[1145]].
 
'''Lucio II''', (denado co nome de '''Gerardo Caccianemici dall Orso).''' en ([[BoloniaBologna]], (¿?)e finado en [[Roma]], o [[15 de febreiro]] de [[1145]])., foi Papa da Igrexa católica de [[1144]] a [[1145]].
Gerardo Caccianemici foi consagrado papa o [[12 de marzo]] de [[1144]]. Antes da súa elección foi canónigo en [[Bolonia]], ata ser nomeado cardeal da Santa Cruz de Xerusalén por [[Honorio II]], para quen ocupou nun primeiro momento o cargo de tesoureiro e despois o de legado papal en [[Alemaña]], cargo que tamén desempeñou baixo o pontificado de [[Inocencio II]] logrando que o rei [[Lotario III]] de [[Saxonia]] enviase dúas expedicións a [[Italia]] en apoio ao papa no seu enfrontamento co antipapa [[Anacleto II]].
 
==Traxectoria==
O feito máis relevante do seu curto pontificado foi o enfrontamento co movemento comunal encabezado por Arnaldo de Brescia que pretendía que o poder civil de [[Roma]] pasase do papa ao pobo romano e que tiña entre as súas medidas a recuperación do antigo lema Senatus Populus Que Romanus (S.P.Q.R) tanto nos edificios coma nas moedas.
Gerardo Caccianemici foi consagrado papa o [[12 de marzo]] de [[1144]]. Antes da súa elección foi canónigocóengo en [[Bolonia]], ata ser nomeado cardeal da Santa Cruz de Xerusalén por [[Honorio II]], para quen ocupou nun primeiro momento o cargo de tesoureiro e despois o de legado papal en [[Alemaña]], cargo que tamén desempeñou baixo o pontificado de [[Inocencio II]] logrando que o rei [[Lotario III]] de [[Saxonia]] enviase dúas expedicións a [[Italia]] en apoio ao papa no seu enfrontamento co antipapa [[Anacleto II]].
 
O feito máis relevante do seu curto pontificado foi o enfrontamento co movemento comunal encabezado por Arnaldo de Brescia que pretendía que o poder civil de [[Roma]] pasase do papa ao pobo romano e que tiña entre as súas medidas a recuperación do antigo lema ''[[Senatus Populus Que Romanus]]'' (S.P.Q.RSPQR) tanto nos edificios coma nas moedas.
 
Temeroso deste recorte dos seus poderes, Lucio II decide disolver o Senado, o que provoca unha revolta popular encabezada por Giordano Pierleone, irmán do antipapa Anacleto II, que nomeándose patricio constitúe un novo Senado no Capitolio.