Crenarqueotas: Diferenzas entre revisións

 

== Mesófilos, psicrófilos e especies mariñas==

A partir de 1992, publicáronse datos sobre as secuencias de xenes que pertencían a Crenarchaeota dos ambientes mariños <ref name=Fuhrman_1992>{{cite journal | author=Fuhrman JA, McCallum K, Davis AA | title=Novel major archaebacterial group from marine plankton | journal=Nature | year=1992 | pages=148–9 | volume=356 | issue=6365 | pmid=1545865 | doi=10.1038/356148a0 |bibcode = 1992Natur.356..148F }}</ref>^,<ref name=DeLong_1992>{{cite journal | author=DeLong EF | title=Archaea in coastal marine environments | journal=Proc Natl Acad Sci USA | year=1992 | pages=5685–9 | volume=89 | issue=12 | pmid=1608980 | doi=10.1073/pnas.89.12.5685 | pmc=49357|bibcode = 1992PNAS...89.5685D }}</ref> e outros. Desde entón utilizáronse tamén análises dos abundantes lípidos de membrana específicos das Crenarchaea tomados do océano para determinar a concentración destas “crenarqueotas de baixa temperatura” (usando o paleotermómetro [[TEX-86]]).

Estas análises ambientais recentes baseados en xenes, secuencias de [[ARNr]] e lípidos indican que as Crenarchaeota tamén se distribúen extensamente en ambientes de baixa temperatura tales como solos, sedimentos, auga doce e océanos. <ref name=DeLong_1992>{{Cita publicación| autor=DeLong EF | título=Archaea in coastal marine environments | revista=Proc Natl Acad Sci U S A | año=1992 | páginas=5685-9 | volumen=89 | número=12 | id=PMID 1608980 [http://www.pnas.org/cgi/content/abstract/89/12/5685 fulltext] }}</ref>^,<ref name=Fuhrman_1993>{{Cita publicación| autor=Fuhrman JA, McCallum K, Davis AA | título=Phylogenetic diversity of subsurface marine microbial communities from the Atlantic and Pacific Oceans | revista=Appl Environ Microbiol | año=1993 | páginas=1294-302 | volumen=59 | número=5 | id= PMID 7685997 }}</ref> Aínda que ningún destes organismos puido ser cultivado, o ambiente de obtención, xunto cos datos xenómicos, fai supoñer que son organismos [[mesófilo]]s ou [[psicrófilo]]s. Este extenso grupo de arqueas parece derivar de antepasados termofílicos que invadiron diversos hábitats de baixa temperatura.