Ana Bolena: Diferenzas entre revisións

A súa reputación como reformista relixiosa estendeuse por Europa, e foi aclamada como unha heroína por figuras Protestantes; ata [[Martín Lutero]] viu a súa subida ao trono como un bo signo. Tamén salvou a vida do reformista francés [[Nicolas Bourbon]], que foi condenado á morte pola [[Inquisición]] francesa.<ref>[http://www.biographybase.com/biography/Boleyn_Anne.html Anne Boleyn Biography], Biography Base</ref> Apelou á familia real francesa, que salvou a vida de Bourbon como un favor á raíña inglesa. Bourbon referiríase máis tarde a ela como "a raíña que Deus ama". Aínda que avogase pola reforma relixiosa, sobre todo traducindo a [[Biblia]] ao [[Lingua inglesa|inglés]], non desafiou a doutrina Católica de [[transustanciación]]. Ademais, cando o seu marido opúxose á maior parte das reformas doutrinales [[Luteranismo|luteranas]], Ana tivo que ser coidadosa en canto a dirixir a Inglaterra cara ao que a miúdo se chamou "a Nova Aprendizaxe". Era tamén unha xenerosa patrocinadora da caridade, distribuíndo esmolas para axudar aos pobres e fondos a fundacións educativas.

 

 

=== Outros embarazos ===

''Esta mañá ela enviou a por min, e ver se eu podería estar con ela mentres recibía ao bo Señor '' (é dicir, comulgaba)'', coa intención que eu debería oíla e deixar clara a súa inocencia. E na escritura disto ela chamoume a min, e na miña chegada ela dixo, "Sr. Kingston, oio que non morrerei antes do mediodía, e sinto moito por iso, xa que pensei estar morta para esas horas e por diante do meu sufrimento". Díxenlle que isto non debería ser ningún sufrimento, que sería moi breve. E logo ela dixo, "oín que din que o verdugo é moi bo, e teño un pescozo pequeno", e logo puxo as súas mans no pescozo, rindo cordialmente. Vin a moitos homes e mulleres executados, e que estiveron en gran pena, e para o meu coñecemento esta dama ten moita alegría na morte. Señor, o seu esmoleiro está continuamente con ela, e foi así desde as dúas en punto logo da medianoite.''

 

 

''Boa xente cristiá, vin aquí para morrer, de acordo á lei, e segundo a lei xúlgase que eu morra, e polo tanto non direi nada contra iso. Vin aquí non para acusar a ningún home, nin a dicir nada diso, de que eu son acusada e condenada a morrer, senón que rezo a Deus para que salve ao rei e lle de moito tempo para reinar sobre vostedes, para o máis xeneroso príncipe misericordioso que non houbo nunca: e para min el foi sempre bo, un señor xentil e soberano. E se algunha persoa se entremete na miña causa, requiro que eles xulguen o mellor. E así tomo a miña partida do mundo e de todos vostedes, e cordialmente pídolles que recen por min. Señor ten misericordia de min, a Deus encomendo a miña alma.''

 

 

Ao longo do río o reformista escocés [[Alexander Ales|Alesius]] acompañaba a Thomas Cranmer cando camiñaba polos xardíns do Palacio de Lambeth. Deberon escoitar o disparo de canón da Torre, sinalando o final, xa que o arcebispo mirou cara arriba e proclamou: "foi raíña inglesa na terra e hoxe será unha raíña do Ceo". Entón sentou nun banco e chorou.<ref> Denny, ''Anne Boleyn'' p.317.</ref>