José Leite de Vasconcelos: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
arranxiños; primeira edición baseada en pt:Leite de Vasconcelos
Liña 1:
'''José Leite de Vasconcelos Cardoso Pereira de Melo''', nado en [[Ucanha]], ([[Tarouca]],) o [[7 de xullo]] de [[1858]] e finado en [[Lisboa]] o [[17 de maio]] de [[1941]], foi un [[lingüística|lingüísta]], [[filoloxía|filólogo]] e [[etnografía|etnógrafo]] [[Portugal|portugués]].
 
==Traxectoria==
Aos dazoitodezaoito anos foi para o [[Porto, Portugal|Porto]] a continuar os seus estudos, licenciándose en Ciencias Naturais ([[1881]]) e, en [[1886]], en Medicina, na Escola Médico-Cirúrxica, mais só exerceu o oficio por un ano, en [[1887]], no [[Cadaval]].
 
A súa tese de licenciatura, ''Evolução da linguagem'' (1886), demostraba xa o seu grande interese polas letras, que por fin virían ocupar toda a súa longa vida. As ciencias naturais deixáranlle o estilo investigador rigoroso e exaustivo, xa fose na filoloxía, na [[arqueoloxía]] ou na [[etnografía]], disciplinas en que acabaría por tornarse unha referencia internacional. Fundou a ''Revista Lusitana'' en [[1889]], o ''Arqueólogo Português'' en [[1895]] e o ''Museu Etnológico de Belém'' en [[1893]].
 
Doutorouse na [[Universidade de París]], con ''Esquisse d'une dialectologie portugaise'' ([[1901]]), o primeiro importante compendio da [[diatopia]] do galego-portugués (depois continuado e mellorado por [[Manuel de Paiva Boléo]] e [[Luís Lindley Cintra]], aínda que ambos ignoraron o galego); nesta obra Leite calificacualifica o galego de co-dialecto do portugués. Foi tamén un pioneiro no estudo da [[onomástica]] portuguesa coa obra ''Antroponímia Portuguesa''.
Fundou a ''Revista Lusitana'' en [[1889]], o ''Arqueólogo Português'' en [[1895]] e o ''Museu Etnológico de Belém'' en [[1893]].
 
TendoEstudou leccionado Numismática[[numismática]] e Filoloxía[[filoloxía Portuguesaportuguesa na [[Biblioteca Nacional de Portugal|Biblioteca Nacional]], onde era conservador desde [[1887]], chegou a profesor de ensino superior en [[1911]], na [[Facultade de Letras da Universidade de Lisboa|FaculdadeFacultade de Letras]] da [[Universidade de Lisboa]].
Doutorouse na [[Universidade de París]], con ''Esquisse d'une dialectologie portugaise'' ([[1901]]), o primeiro importante compendio da [[diatopia]] do galego-portugués (depois continuado e mellorado por [[Manuel de Paiva Boléo]] e [[Luís Lindley Cintra]], aínda que ambos ignoraron o galego); nesta obra Leite califica o galego de co-dialecto do portugués. Foi tamén un pioneiro no estudo da [[onomástica]] portuguesa coa obra ''Antroponímia Portuguesa''.
 
Faleceu aos 82 anos, deixando en testamento ao [[Museu Nacional de Arquelogia]], parte do seu expolioespolio científico e literario, incluíndo unha biblioteca con cerca de oito mil títulos, alén dos manuscritos, correspondencia, gravurasgravados e fotografías.
Tendo leccionado Numismática e Filoloxía Portuguesa na [[Biblioteca Nacional de Portugal|Biblioteca Nacional]], onde era conservador desde [[1887]], chegou a profesor de ensino superior en [[1911]], na [[Facultade de Letras da Universidade de Lisboa|Faculdade de Letras]] da [[Universidade de Lisboa]].
 
Faleceu aos 82 anos, deixando en testamento ao [[Museu Nacional de Arquelogia]], parte do seu expolio científico e literario, incluíndo unha biblioteca con cerca de oito mil títulos, alén dos manuscritos, correspondencia, gravuras e fotografías.
 
==Leite e o galego==
Desde cedo, Leite de Vasconcelos dedicou a súa atención á lingua galega. Xa en [[1902]] publicou un pequeno opúsculo na Revista Lusitana, ''Vozes galhegas'', a apartirpartir dun manuscrito, que encontrara na [[Biblioteca Nacional de Madrid]], algo posterior ao ano [[1843]]. Na ''Esquisse'' de [[1910]] caracterizou o galego como un co-dialecto do portugués, con o que separaba o antigo tronco galego-portugués en dúas pólas emparentadas, mais diferentes xa. No mesmo ano publicou ''Miuçalhas gallegas'', no que presta atención a aspectos diversos. Nos Opúsculos incluíu catro breves estudos sobre falas arrainas galegas, as correspondentes a [[Ribadavia]], [[Ferreiros]], [[Lobios|San Miguel de Lobios]], en ([[Provincia de Ourense|Ourense]]) e máis a de [[Hermisende]], ([[Provincia de Zamora|Zamora]]), aínda que esta última en rigor é un falar [[Tras-os-Montes|trasmontano]].
 
A recolleita de datos do galego por Leite foi apresurada; na maior parte dos casos apenas gastou un día nas súas visitas a Galiza, cousa que por outra banda pódeselle achacar tamén ás diversas recolleitas de datos para os diferentes dialectos portugueses. A súa excesiva dispersión, apesara pesar do seu enorme talento e a súa inmensa capacidade de traballo, facía que talvez non puidese gastar demasiado tempo nas súas estadías ondequeronde quer que fose. Para o galego foi unha lástimamágoa, pois se perdeu a oportunidade de que un auténtico filólogo fixese un traballo científico conxunto que o caracterizase coa precisión debida a inicios do século XX. De todos xeitos a visión de Leite sobre o galego era cordial, o que é de agradecer, como dixera o profesor [[Xesús Alonso Montero]].
 
== Obra (selección)==
Liña 36 ⟶ 34:
*''Contos Populares e Lendas'' (ed. [[1964]], en dous volumes)
 
==Véxase tamén==
== Recoñecementos ==
===Bibliografía===
En boa parte este artigo é unha adaptación do correspondente da Wikipedia en portugués, o resto procede do artigo de [[Xesús Alonso Montero]]: ''"José Leite de Vasconcelos en Galicia'' do ano" ([[1970]]), inclusoincluído nano súaseu obra,libro ''Lingua, literatura e sociedade en Galicia''. (Madrid. Akal. 1977).
 
{{DEFAULTSORT:Leite de Vasconcelos, Jose}}
 
[[Categoría:Personalidades da lingüística|José Leite de Vasconcelos]]
[[Categoría:Personalidades da etnografía de Galicia|José Leite de Vasconcelos]]
[[Categoría:Personalidades de Portugal]]
 
[[ast:José Leite de Vasconcelos]]