Longobardos: Diferenzas entre revisións

 

== Orixes e migración ==

Os longobardos (ou máis exactamente, '''Langobardos''') son coñecidos desde había ben tempo polos [[Roma Antiga|romanos]]: en efecto, en [[98]], o historiador [[Tácito]] menciónaos xa na súa obra sobre os xermanos, ''Germania''. Con todo, os longobardos fican varios séculos nas sombras e a súa historia anterior ao [[século V]] é moi mal coñecida, por non dicir descoñecida. O pobo longobardo non participa das invasións e migracións [[bárbaros|bárbaras]] dos séculos [[século IV|IV]] e [[século V|V]].

 

== Os longobardos en Italia ==

 

 

A principios do ano [[568]], tras pasar a fronteira do [[Friúl]], máis de 200 000 longobardos e os seus aliados invaden chaira do [[Río Po|Po]] mais, unha vez na península, chocan logo coas obras defensivas que rodean as cidades así como numerosas fortalezas romano-bizantinas. Tamén, como todo pobo bárbaro, os Longobardos prefiren o campo ás cidades e constrúen residencias rurais na fértil chaira do Po (as ''[[salae]]''), postas baixo a dependencia dunha das ''[[farae]]'' (do xermánico ''fara'': ''banda''). Vivir en comunidade lonxe das cidades debía seguramente impedir unha asimilación rápida entre a numerosa poboación romana e preservar a cohesión nacional longobarda así como as calidades guerreiras dos seus homes.

 

Un conflito entre tres poderes caracteriza a historia do reino longobardo en Italia: o poder de Roma, sé apostólica; o poder bizantino, reliquia da tentativa de reconquista de [[Occidente]] emprendida polo xeneral [[Belisario]] baixo o reinado de [[Xustiniano]], e o poder des reis longobardos. Tamén, a situación política da península nunca foi realmente estábel baixo este últimos.

Contra Bizancio, os longobardos conquistan de primeiras as posesións meridionais que se converten nos ducados de [[Ducado de Spoleto|Spoleto]] e de [[Ducado de Benevento|Benevento]] en [[570]] e [[571]]. Despois dunha tímida tentativa de reconquista imperial levada a cabo en [[590]], os longobardos toman logo [[Xénova]] (baixo Rotario, en [[650]]). O [[exarcado de Ravenna]] (enclave bizantino constituído arredor da última capital do [[Imperio de Occidente]]), comunmente chamado ''Romania'', segue a escapar ao seu control ata [[751]] e este, malia varias tentativas de parte destes últimos. Canto Venecia e a Nápoles, escapan ao xugo longobardo.