Linguas eslavas: Diferenzas entre revisións

 

== Grupos ==

=== Grupo oriental ===

 

A imposición do [[eslavo eclesiástico]] sobre os eslavos ortodoxos fíxose en detrimento das súas variedades dialectais, as cales se enriqueceron aproveitando o seu vocabulario para os conceptos abstractos. Os autores do [[Renacemento polaco]] e o [[Barroco croata]] do [[século XVI]], pola contra, empregaron o vernáculo.

 

 

Con esa influencia do eslavo eclesiástico, a literatura eslava gozou de independencia lingüística. Só a tradición literaria croata ten tanta antigüidade como o eslavo eclesiástico. Comezou co [[Codex Vinodol]] e continuou no Renacemento ata que o croata se codificou en [[1850]], aínda que boa parte da literatura entre 1300 e 1500 se escribiu nunha mestura de vernáculo e eslavo eclesiástico semellante ao empregado en Rusia e noutras partes. O monumento antigo máis importante da escrita croata é a [[táboa de Baška]], de finais do [[século XI]]. É unha lousa de pedra atopada na pequena igrexa de Santa Lucía na illa croata de [[Krk]]; contén texto escrito en čakavian, hoxe en día un dialecto do croata e en escrita [[glagolítico|glagolítica]] croata. A independencia de [[Dubrovnik]] facilitou a continuidade da tradición. As linguas dos eslavos católicos rozaron a extinción en numerosas ocasións. O texto máis antigo en polaco é do [[século XIV]]; con anterioridade, a lingua da administración era o [[latín]]. O checo estivo sempre en perigo de ceder diante do [[lingua alemá|alemán]], e o [[lingua soraba|sorabo]], falado actualmente só na [[Alemaña]] por varios miles de persoas. O esloveno, baixo influencia alemá e italiana, limitábase a ser unha lingua rexional falada polos campesiños e só se escribiu coa [[Reforma Protestante]] do século XVI.

=== Diferenciación das linguas eslavas ===

 

{{Legend|#7cdc87|Países onde unha [[linguas eslava occidental]] é a lingua nacional}}

{{Legend|#008000|Países onde unha [[lingua eslava oriental]] é a lingua nacional}}