François Guizot: Diferenzas entre revisións

'''François Pierre Guillaume Guizot''' ([[Nimes]], [[1787]] — [[Val-Richer]], [[1874]]) foi un historiador e político [[Francia|francés]].<br />

Naceu no seo dunha familia burguesa [[hugonotes|hugonote]], logo da morte do seu pai na guillotina durante a época do Terror da [[Revolución francesa]], marchou a [[Xenebra - Genève|Xenebra]] coa súa nai, unha liberal influída polos principios de [[Jean-Jacques Rousseau]]. En [[1805]] trasladouse a París para estudar dereito e a partir de [[1809]] comezou a colaborar coa prensa parisiense. Casa en [[1812]] pola primeira vez, e nese ano comezou a dar clases de historia moderna na [[Sorbona]], o 11 de decembro deu a súa primeira lectura e deu comezo ao rexurdimento da investigación histórica en Francia e conseguiu unha destacada posición social na capital francesa, ao tempo que entraba en contacto con [[Pierre Paul Royer-Collard]], un dos líderes do partido liberal frances e serviu no primeiro goberno de [[Luís XVIII]] como secretario xeral do Ministerio do Interior, tras a volta de [[Napoleón]] dimite e volve aos seus estudos literarios. Na segunda restauración foi secretario xeral do Ministerio de Xustiza ata a súa dimisión en 1816. En 1819 volveu á política como director xeral de comunas e departamentos ata 1820, nese anos converteuse no principal líder dos doutrinarios, partidarios dunha vía intermedia entre o goberno absolutista e o popular. Foi un dos líderes da oposición a [[Carlos X]]. Entre 1822 e 1830 publicou dúas importantes coleccións de fontes históricas as ''Mémoires de l’Histoire d’Angleterre'' en 26 volumes e ''Mémoires sur l’Histoire de France'' en 31 volumes. En 1828 publicou ''Histoire de la civilisation en Europe'' e en 1830 a súa ''Histoire de la civilisation en France'' en 4 volumes.<br />