Revisión como estaba o 27 de maio de 2012 ás 23:26 editar BotDHojalata (conversa \| contribucións) Bots 103.188 edicións m left -> esquerda ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 16 de xuño de 2012 ás 18:46 editar desfacer BotDHojalata (conversa \| contribucións) Bots 103.188 edicións m Bot: Substitución automática de texto (-\|thumb\| +\|miniatura\| & -\|thumbnail\| +\|miniatura\|) Edición máis nova →
Liña 33: * A zona entre os ríos Miño e Mondego, no norte do actual [[Portugal]], para Ramiro, tamén con título rexio. [[Ficheiro:Galicia891.png\|~~thumb~~miniatura\|esquerda\|300px\|Mapa político do Noroeste da [[Península Ibérica]] a finais do século IX.]]Vermudo Ordóñez e Diego Fernández morreron pouco antes do [[928]], pero xa desde [[926]] o infante Ramiro facíase cargo da provincia, cuxa fronteira sur avanzaba constantemente, ata chegar á vista do [[río Texo]] desde os seus centros principais de [[ Viseu, Portugal \|Viseu]] e [[Coimbra]]. Este territorio do norte do actual [[Portugal]], con título de reino foi adxudicado ao novo Ramiro ao finalizar a contenda sucesoria entre os Froilaz e os Ordóñez. O infante, que debía de contar por estes días os 25 anos e estaba xa casado con [[Adosinda Guterrez]], filla do conde [[Gutier Osoriz]] e [[Ildoncia Menendez]]. [[Afonso IV de León\|Afonso]], o futuro "monxe", coroouse solemnemente en León o [[12 de febreiro]] de [[926]], e once días despois Ramiro, o seu irmán, achábase xa en [[ Viseu, Portugal\|Viseu]], capital do seu pequeno reino, onde quixo dar o primeiro testemuño da súa realeza e o primeiro recoñecemento público da súa débeda de gratitude e afecto aos seus ''pais nutricios'', Diego Fernández e Onega, agora representados pola súa filla [[Muniadona Díaz]] e Hermenexildo González, esposo desta, a quen doou a vila de [[Creximiri]], solemnizando o acto coa presenza e subscrición de dezaseis personaxes que deberon ser o selecto grupo do seu séquito oficial. Liña 50: == Campañas militares == [[Ficheiro:Reconquista4.jpg\|~~thumb~~miniatura\|right\|220px\|Miniatura medieval das Cantigas de Afonso X o Sabio, nela aprécianse exércitos de relixión musulmá e cristiá.]] A comezos do verán do ano [[933]], o propio Califa, presentábase co seu exército fronte a [[San Esteban de Gormaz]] ou Castromoros, do que Ramiro tivo noticia por correos que lle enviou [[Fernán González]]. Cando o soubo, segundo o cronista [[Sampiro]], ''o rei puxo en movemento o seu exército e saíu contra eles nun lugar chamado Osma, e invocando o nome do Señor, mandou ordenar as súas hostes e dispuxo que todos os homes se preparásen para o combate. O Señor deulle gran vitoria, pois matando a boa parte deles e facendo moitos miles de prisioneiros trouxo-olos consigo e regresou á súa cidade con sinalado triunfo''. Liña 62: == A grande ofensiva cordobesa == [[Ficheiro:Cordoba mihrab.jpg\|~~thumbnail~~miniatura\|esquerda\|Aspecto actual do Mihrab, construído inicialmente por Abderramán I e embelecido polos posteriores emires e califas cordobeses.]] Logo da perda da estratéxica Zaragoza, é fácil comprender a irada reacción do envanecido Abderramán III, tantas veces humillado e castigado por un rei tan hostil como escaso en recursos. Tras cercar e conquistar Calataiud, Abderramán conquistou un tras outro todos os castelos da zona. Ao chegar ás portas de Zaragoza, Abu Yahya capitulou, acción que o califa aproveitou para empregalo nunha ofensiva contra Navarra que concluíu na capitulación da raíña Toda, que se declarou vasala do califa.

Ramiro II de León: Diferenzas entre revisións