Rainer Maria Rilke: Diferenzas entre revisións

 

'''Rainer Maria Rilke''', nado en [[Praga - Praha|Praga]] (daquela do [[Imperio Austrohúngaro]]) o [[4 de decembro]] de [[1875]] e finado en [[Val-Mont]] ([[Suíza]]) o [[29 de decembro]] de [[1926]], foi un escritor en [[lingua alemá]] e [[lingua francesa|francesa]], especialmente recoñecido pola súa poesía.

En [[1894]] publicou o seu primeiro libro de poemas, ''Leben und Lieder'', moi influenciado pola poesía de [[Heinrich Heine]]. En 1895 publicou ''Larenopfer'' e en 1896 ''Traumgekrönt''.

 

En 1897 coñeceu en Munich a [[Lou Andreas-Salomé]] (1861-1937), antiga coñecida de [[Friedrich Nietzsche]], casada e catorce anos maior ca el, coa que mantivo unha relación até [[1899]], e seguiu sendo a súa principal confidente até a súa morte. A través dela, que foi alumna de [[Sigmund Freud]] en [[1912]] e [[1913]], Rilke coñeceu a [[psicanálise]].

 

En outono de 1900 Rilke mudouse á colonia de artistas de [[Worpswede]], preto de [[Bremen]], e alí coñeceu á pintora [[Paula Modersohn-Becker]] e á escultora [[Clara Westhoff]] (1878-1954), coa que casou na primavera seguinte. En decembro de [[1901]] naceu a súa filla Ruth. No verán de 1902 transladouse a [[París]] coa intención de escribir un ensaio sobre o escultor [[Auguste Rodin]] (1840-1917).

 

Malia que nun principio non se adaptou á vida en París, o encontro con artistas e intelectuais resultoulle moi estimulante. Quedou entusiasmado coa escultura de [[Auguste Rodin]] e a pintura de [[Paul Cézanne]] (1839-1906). Nesta época coñeceu tamén ao pintor español [[Ignacio Zuloaga]]. Nos anos seguintes París foi a residencia principal do escritor, que seguiu viaxando por Italia, [[Dinamarca]], [[Suecia]], [[Países Baixos]], [[Bélxica]] e [[Francia]], así como por varias cidades de [[Alemaña]] e o [[Imperio austrohúngaro]], hospedándose sempre en casas de amigos. Entre [[1905]] e [[1906]] foi secretario de Auguste Rodin.

 

As obras máis importantes do período parisino foron ''Neue Gedichte'' (1907), ''Der neuen Gedichte anderer Teil'' (1908), ''Réquiem'' (1909) e a novela ''Die Aufzeichnungen des Malte Laurids Brigge'', comezada en [[1904]] e completada en xaneiro de [[1910]]. Esta última obra consiste nunha serie de confesións espirituais escritas por un dinamarqués exiliado en París, cunha carga forte autobiográfica.

 

Trala publicación desta obra, tivo unha prolongada crise creativa. En 1912 comezou ''Duineser Elegien'', que rematou en febreiro de [[1922]]. Este libro de poemas debe o seu nome á estancia de Rilke entre outubro de [[1911]] e maio de 1912 no [[castelo de Duino]] (preto de [[Trieste]]), propiedade da súa amiga e protectora a condesa [[Marie von Thurn und Taxis]]. Nesta época comezou a tradución dos sonetos de [[Louise Labé]] e continuou traballando con lentitude na súa obra poética.

 

A comezos de [[1916]] foi chamado a filas, e viuse obrigado a incorporarse ao exército [[Imperio austrohúngaro|austrohúngaro]] en [[Viena]]. Amigos influentes intercederon por el e o 9 de xuño dese mesmo ano foi dispensado do servizo militar. Regresou a Munich, onde permaneceu até o final do conflito, cunha breve estancia en [[Bieren]] ([[Westfalia]]) en casa de Hertha König. A traumática experiencia do servizo militar, que lle lembrou a época de formación na Escola Militar de Sankt Pölten, estivo a piques de acabar coa súa carreira como poeta.

 

O [[11 de xuño]] de [[1919]] Rilke viaxou desde Munich a Suíza. En principio tiña unha invitación para dar unha conferencia en [[Zurich]], pero aproveitou para quedar, escapando do caos da posguerra e continuar traballando nas ''Duineser Elegien''. Resultoulle difícil encontrar un lugar adecuado onde instalarse, e residiu sucesivamente en varias localidades, como [[Soglio]], [[Locarno]] e [[Berg am Irchel]]. No verán de [[1921]] fixou a súa residencia permanente no [[castelo de Muzot]], preto de [[Sierre]], en [[Valais]]. En maio de [[1922]] o seu protector [[Werner Reinhart]] ([[1884]]-[[1951]]), comprou o edificio para evitarlle o pago do aluguer.