Pobos xermánicos: Diferenzas entre revisións

 

== Orixes ==

 

Con respecto ás orixes étnicas, evidencias desenvolvidas por arqueólogos e lingüistas suxiren que un pobo ou grupo de pobos que compartían unha cultura material común residía no norte da actual [[Alemaña]] e sur da [[Escandinavia]] durante o final da [[Idade do Bronce]] ([[-1000]] - [[-500]]). Esa cultura é chamada [[Idade do Bronce Nórdica]] e abrangue o sur de Escandinavia e o norte de Alemaña. A longa presenza de tribos xermánicas no sur da Escandinavia (unha lingua [[linguas indoeuropeas|indoeuropea]] chegou probabelmente sobre [[-2000]]) é tamén evidente polo feito de que non teñen sido encontrados nomes de lugares prexermánicos na rexión.

{{Artigo principal|Invasións bárbaras}}

Pódese distinguir dúas grandes fases da penetración dos pobos xermánicos no [[Imperio Romano]]:

* Primeira fase - Migracións (até o século V): corresponde ao período en que se os pobos bárbaros migraron, de forma lenta e pacifica, aos dominios do Imperio Romano. O propio goberno romano establecía acordos cos pobos bárbaros, permitíndolles fixárense dentro das fronteiras do Imperio. Moitos deses xermanos chegaron a ingresar en unidades auxiliares do exército romano, sumando forzas na defensa das fronteiras de Roma. Algúns xefes bárbaros atinxiron, inclusive, postos de comando, estando incumbidos de misións militares especiais no interese do Imperio. Así, co tempo, ocorreu unha progresiva "xermanización" do exercito romano. Este feito comezou a xerar inquietude entre os romanos, ata tal punto que membros da elite de Roma, tomados polo medo, mostraron ao emperador que "estaban sendo protexidos por un exército composto por homes da mesma raza que os nosos escravos".