Guerra do Golfo: Diferenzas entre revisións

 

== A guerra ==

Como resposta a estes sucesos, o [[16 de xaneiro]] de [[1991]] unha coalición internacional de 31 países liderada por Estados Unidos e baixo mandato da ONU, iniciou unha campaña militar coa fin de obrigar ó exército invasor a repregarse fóra de Kuwait. Os países integrantes da coalición eran [[Arxentina]], [[Arabia Saudita]], [[Australia]], [[Bangladesh]], [[Bélxica]], [[Canadá]], [[Checoslovaquia]], [[Corea do Sur]], [[Dinamarca]], [[Exipto]], [[Emiratos Árabes Unidos]], [[España]], [[Estados Unidos de América]], [[Francia]], [[Grecia]], [[Hungría]], [[Reino Unido]], [[Italia]], [[Kuwait]], [[Marrocos]], [[Países Baixos]], [[Nova Zelanda]], [[Nixeria]], [[Noruega]], [[Omán]], [[Paquistán]], [[Polonia]], [[Portugal]], [[Qatar]], [[Senegal]] e [[Siria]]. Para a batalla, a coalición lograra reunir un exército de 680.000 homes, 2.000 [[Carro de combate|carros de combate]] e unha flota de 100 barcos de guerra entre os que había seis portaavións, ademais dun impresionante despregue aéreo de polo menos 1.800 avións. Cabe destacar que o continxente norteamericano era por moito o máis numeroso con 415.000 soldados dos cales 27.000 eran mulleres.

 

 

=== A campaña terrestre ===

O 13 de febreiro de 1991, algunhas unidades da 1ª e 2ª División de [[Marine]]s despregadas na fronteira con Arabia Saudita realizaron algunhas incursións de tanteo dentro de Kuwait co obxectivo de medir o perigo con vistas a iniciar un ataque por terra. O certo é que os iraquís comezaran a repregarse desde principios de febreiro e a moral das tropas era baixa. Das 42 divisións despregadas en Kuwait, polo menos 14 foran desbandadas e só 19 conservaban entre un 60% e un 70% das súas capacidades de combate. O resto das forzas iraquís achábase nunha situación precaria e comezaron as desercións en masa.