Emil Kraepelin: Diferenzas entre revisións

 

'''Emil Kraepelin''', nado o [[15 de febreiro]] de [[1856]] en [[Neustrelitz]] e finado o [[7 de outubro]] de [[1926]] en [[Múnic]], foi un [[psiquiatra]] [[Alemaña|alemán]]. Está considerado como o fundador da [[psiquiatría]] científica moderna, a [[psicofarmacoloxía]] e a xenética psiquiátrica.<ref>Na ''Encyclopedia of Psychology'', escrita polo psicólogo [[Hans Eysenck|H. J. Eysenck]].</ref>

Kraepelin, fillo dun funcionario público, naceu en 1856 en [[Neustrelitz]], no distrito alemán de Mecklenburg. Arrimouse á bioloxía grazas a seu irmán Karl, dez anos más vello, que, máis tarde, sería o director do Museo Zoolóxico de Hamburgo.<ref>Para a infancia e familia de Kraepelin, ver Burgmair et al., vol. I. como tamén as súas ''Memoirs'' (Berlín: Springer, 1987).</ref>

 

Kraepelin comezou os estudos médicos aos 18 anos, en Leipzig e Wurzburg. En [[Leipzig]], estudou neuropatoloxía con [[Paul Flechsig]] e psicoloxía experimental con [[Wilhelm Wundt]]. Kraepelin sería un discípulo que Wundt e tería durante toda a súa vida interese na psicoloxía experimental baseada nas súas teorías. Nesa época, Kraepelin escribiu un ensaio que foi premiado, "A influencia das enfermidades agudas nas causas das desordes mentais". Obtivo o seu título de médico en 1878. En 1879, foi traballar con [[Bernhard von Gudden]] na Universidade de Múnic, onde completou a súa tese, "O lugar da psicoloxía na psiquiatría". Volveu á universidade de Leipzig en 1882, traballou na clínica de neuroloxía de [[Wilhelm Heinrich Erb]] e no laboratorio de psicofarmacoloxía de Wundt.