Ciclo Brayton: Diferenzas entre revisións

<center>[[Ficheiro:Brayton cycle.svg]]</center>

O ciclo Brayton é un ciclo ideal, utilizado hoxe en día para unha aproximación dos procesos térmicos que ocorren nas turbinas a gas, describindo variacións de [[estado físico da materia|estado]] ([[presión]] e [[temperatura]]) dos gases. O concepto é utilizado como base [[didáctica]] e para análise dos ciclos reais, que se desvían do modelo ideal, debido a limitacións tecnolóxicas e fenómenos de [[irreversibilidade]], como o [[atrito]].

O ciclo se constitúe de catro etapas. Primeiramente, o ar en condición ambiente pasa polo [[compresor (máquina)|compresor]], onde ocorre unha [[compresión]] [[proceso adiabático|adiabática]] e [[proceso isoentrópico|isentrópica]], con aumento de [[temperatura]] e consecuente aumento de [[entalpía]]. Comprimido, o ar é dirixido ás cámaras, onde se mestura co combustíbel posibilitando a [[queima]] e quecemento, á presión constante. Ao saír da cámara de combustión, os gases, á alta presión e temperatura, se expanden conforme pasan pola turbina, idealmente sen variación de [[entropía]]. Na medida en que o fluído exerce traballo sobre as palletas, redúcense a presión e temperatura dos gases, xerándose [[potencia]] mecánica. A potencia extraída a través do eixe da turbina é usada para accionar o compresor e eventualmente para accionar outra máquina. A cuarta etapa non ocorre fisicamente, se tratando dun [[ciclo termodinámico]] aberto. Conceptualmente, esta etapa representa a [[transferencia de calor]] do [[fluído]] para o ambiente.