Cava (viticultura): Diferenzas entre revisións

O '''cava''' é un [[viño escumoso]] elaborado polo ''[[Champaña|método tradicional]]'' fundamentalmente na rexión do [[Penedés]] catalán, especialmente na localidade de [[Sant Sadurní d'Anoia]]. Tamén se elabora cava con [[denominación de orixe]] noutros puntos de [[España]] ademais de en [[Cataluña]], como [[Requena]] (Valencia), [[Haro]] (A Rioxa) ou [[Viana]], [[Estremadura]] (comarcas da Prata e Os Barros), e [[Aragón]].

 

 

==Método tradicional==

O método tradicional de elaboración do cava é o mesmo método utilizado para a champaña, o ''méthode champenoise'', adaptado ás variedades autóctonas do Penedès ou das demais zonas españolas de produción.

 

 

Tamén existen outras variedades secundarias, como o [[subirat parent]], tamén chamado malvasía. Para os cavas rosados utilízanse tamén as variedades negras [[garnacha]], [[uva monastrell|monestrell]], [[Pinot Noir|pinot negro]] e [[trepat]].

 

A partir destas variedades de uva elabórase o viño basé, que é o viño tranquilo que se utilizará para elaborar o viño escumoso nunha segunda fermentación. O proceso de vinificación é o normal, cun prensado suave a baixa presión dos mostos, unha clarificación para eliminar os lodos do mosto (terra e follas), e fermentación en grandes tanques. Unha vez obtidos os viños basé faise a mestura adecuada.

O método tradicional propiamente dito empeza coa ''tiraxe'', que é o embotellamento do viño base ao que se engade o ''licor de tiraxe'', tamén chamado ''licor de expedición''. Este licor é unha mestura de viño branco, azucre, [[lévedo|lévedos]] e [[augardente]] que, ao fermentar, producirán o [[dióxido de carbono]] e o aroma característico. A mestura do ''licor de tiraxe'' non é fixa, e dela depende o carácter final do cava.

 

 

As botellas déixanse en repouso en posición horizontal en cavas, en escuridade e quietud, e a unha temperatura constante duns 15ºC. A duración da crianza é, como mínimo, de nove meses.

Para eliminar os restos de fermentos e impurezas faise a operación de ''removido'' que leva a termo situando as botellas inclinadas en ''pupitres'' inclinados. O obxectivo é acumular os sedimentos ao bordo do tapón. Tradicionalmente este proceso facíase manualmente virando cada botella diariamente un oitavo de volta ao mesmo tempo que se aumenta a inclinación.

 

 

Cando a botella está ''en punta'', totalmente investida, faise o proceso de ''degolamento''. Segundo o proceso artesanal destápase a botella deixando saír unha pequena cantidade de escuma. Hoxe en día, esta operación realízase mediante a conxelación do colo da botella. Ao destapala dispárase o bloque de xeo do pescozo cos sedimentos atrapados nel.