Vilanova, A Pobra de Trives: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Lmbuga (conversa | contribucións)
revisión
Liña 1:
'''Santa María de Vilanova''' e unha [[parroquia]] que pertence ó concello da [[A Pobra de Trives|Pobra de Trives]], na [[provincia de Ourense]].
 
Vilanova está formada polos siguintes núcleos de poboación: Escuadrio, O Carballal, Vilanova, A Pereira, Toimiro e O Bubal. AlgunsAlgúns deles xa forman parte do núcleo urbano da Pobra de Trives. Tamén compre suliñar que o Complexo Hosteleiro "AS MACEIRAS" está ubicado en terreos pertencentes á parroquia de Santa María de Vilanova
 
Nesta parroquia celébrase a primeira fin de semana de febreiro, coincidindo coas festas patronais das Candelas e San Brais, a Festa do chourizo, de sona en toda a bisbarra. Nela o sábado pola tarde xentes de todalas idades xuntanse en grupos nos agros á beira da Igrexa e por entre os castiñeiros do souto pra asar os chourizos nas fogueiras.
Liña 7:
En Vilanova, no adro da Igrexa, pódese admirar unha [[ara]] [[Roma antiga|romana]] de grandes dimensións, dedicada a [[Xúpiter]], que data do século II d.d. C. Dita ara está situada fronte á igrexa [[parroquia]]l de Santa María de Vilanova. As aras eran altares romanos de carácter conmemorativo e de estrutura cadrada. A de Vilanova está modelada con grecas en tres das súas caras superiores e posúe unha inscrición cuxo desenvolvemento total de lectura sería: "SEVERVS,FLAVINI FIL(IVS) IOVI OP(TIMO) M(AXIMO),V(OTUM) L(IBENS) S(OLVIT) M(ERITO)".
 
Un dos sitios mais chamativos de Vilanova é o souto. E non só polas fogueiras que se fan o día da festa do chourizo. A suasúa importancia radica na beleza dos seus castiñeiros, pluricentenaios e merecentes dun recoñecemento histórico, cultural e antropolóxico.
 
O poeta Pablo Pérez, natural de Vilanova, no seu libro ''Sementeira de Soños'' publicou un poema adicadodedicado a este souto. Titúlase "Elexía por un souto". Nel, entre outras cousas, di:
 
<center>
No souto de Vilanova
</br>os castiñeiros,
</br>escaracochados,
</br>resisten firmes
</br>os embates
</br>de tódalas pragas.
</br>Podres cañotas antergas,
</br>escribindo nas follas do tempo
</br>anacos de vida cansa.
</br>Con esconxuros de sangue
</br>testemuñan
</br>louras xeiras alongadas.
</br>Cañotas de tempo e de historias,
</br>esborrallando
</br>as marcaxes asucadas,- cantando sempre a sua queixume
</br>no solpor e na alborada...
 
</br>Meus castiñeiros do souto,
</br>testemuña da miña infancia:
</br>Non deixedes
</br>que vos coman as silveiras.
</br>Non deixedes
</br>que vos manquen as machadas.
</br>Non deixedes
</br>que esmorezan
</br>as historias da vosa fala...
</br>Vilanova sen o souto
</br>quedaría mutilada.
</br>Vilanova sen o souto
</br>perdería
</br>os sinxelos caracteres,
</br>os meigallos feiticeiros,
</br>os enxebres aloumiños
</br>do telúrico misterio bretemoso
</br>da sua gracia."
</center>
 
"No souto de Vilanova - os castiñeiros, - escaracochados, - resisten firmes - os embates - de tódalas pragas. - Podres cañotas antergas, - escribindo nas follas do tempo - anacos de vida cansa. - Con esconxuros de sangue - testemuñan - louras xeiras alongadas. - Cañotas de tempo e de historias, - esborrallando - as marcaxes asucadas,- cantando sempre a sua queixume - no solpor e na alborada...
 
Meus castiñeiros do souto, - testemuña da miña infancia: - Non deixedes - que vos coman as silveiras. - Non deixedes - que vos manquen as machadas. - Non deixedes - que esmorezan - as historias da vosa fala... - Vilanova sen o souto - quedaría mutilada. - Vilanova sen o souto - perdería - os sinxelos caracteres, - os meigallos feiticeiros, - os enxebres aloumiños - do telúrico misterio bretemoso - da sua gracia."