Edmund Husserl: Diferenzas entre revisións

En torno a Husserl formouse un numeroso e notable núcleo de discípulos. Case todos abandonaron a dirección inmanentista da filosofía da conciencia e trataron de desenvolver a fenomenoloxía das esencias aplicando o método fenomenolóxico a moi diversos campos da filosofía. Como é imposible mencionalos todos sinalar tan só algúns destes pensadores: A. Reinach, M. Geiger, J. Hering, R. Ingarden, H. Conrad-Martius e M. Heidegger ([[Ontoloxía]]); E. Stein ( [[Tomé de Aquino|Tomismo]]); A. Pfänder, Th. Conrad, D. Katz, P. F. Linke e M. Beck ([[Psicoloxía]]); K. Stavenhagen, F. Kaufmann e E. Levinas (Filosofía da relixión); [[Max Scheler|M. Scheler]] e D. von Hildebrand ([[Ética]]). De éstes os máis célebres e influintesinfluentes foron, sen lugar a dúbidas, Max Scheler e Martin Heidegger. A través do último a fenomenoloxía actuou, moi ó pesar de Husserl, como solo no que enraizaron dúas das grandes correntes filosóficas do século XX: [[Existencialismo]] e [[Hermenéutica]].