Intoxicación por cogomelos velenosos: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m Bot: Substitución automática de texto (-estructura +estrutura, -Estructura +Estrutura) |
Sen resumo de edición |
||
Liña 1:
{{Atención|
*"Seta" é sinónimo de "frecha". En galego hai que falar de "cogomelos", "fungos"...
*Revisar contidos. Wikipedia pretende ser unha enciclopedia, expoñer os feitos. Entre os seus obxectivos non está dar consellos.
}}
{{Ligazóns internas}}
{{Illado}}
A '''intoxicación por cogomelos velenosos''', mortais ou non, coñécese como '''micetismo''' e presenta diversos cadros e síndromes, que abarcan dende simples mareos, diarreas e vómitos, ata alucinacións e insuficiencias renais.
== Presentación ==
Liña 13 ⟶ 19:
Son as máis graves e aparecen xeralmente despois de períodos de máis de seis horas. As máis frecuentes deste grupo prodúcense por inxestión de cogomelos que conteñen amanitinas, velenos que actúan preferentemente sobre o fígado; producen o que se ven chamando síndrome faloidiano, tamén se inclúen as producidas por giromitras e algúns cortinarios.
*
trátase das intoxicacións por cogomelos máis graves que ocorren no noso país. Entre as especies causativas destaca o xénero Amanita (Amanita phalloides, Amanita verna) e o xénero Lepiota.
Liña 21 ⟶ 27:
O tratamento inicial debe consistir en eliminar os posibles restos de amatoxinas e manter controlado o equilibrio interno de líquidos. Empregase carbono activo, ou diurese forzada.
*
A toxina responsable neste caso é a '''orellanina'''. A dose letal para o home é de 40 a 50 g de ''Cortinariusorellanus''.
A incubación é moi longa,de 2 a 15 días, e os síntomas comezan con moita sede, boca seca, dor de estómago, de cabeza, etc. Despois dun período de latencia prodúcese a insuficiencia renal.
O tratamento só inclúe medidas sintomáticas (rehidratación, depuracións extrarrenais do sangue).
*
As especies causativas son todos ascomicetos do xénero ''Giromitra''.
Liña 37 ⟶ 43:
Nesta parte inclúense intoxicacións moito menos graves, cun período de incubación menor de seis horas e, xeralmente, menor de tres.
*
Considerouse comestible ata hai anos, e pódese consumir despois de cociñala máis de media hora, pero aínda así hai que incluíla entre as perigosas.
Liña 44 ⟶ 50:
O tratamento é só sintomático: lavado gástrico, carbono activo, laxantes, antialérxicos, corticoides, transfusións de sangue,etc
*
Tamén chamada '''intoxicación muscarínica''', debido a que é a única realmente causada pola muscarina. Raramente é grave.
Liña 52 ⟶ 58:
É a única intoxicación na que está xustificada a administración de atropina ( moito coidado cos libros nos que se segue a aconsellar o seu emprego en tódalas intoxicacións por cogomelos).
*
Incluímos aquí procesos dixestivos de diversa importancia, dende gastroenterites serias (''Entolomalividum'') ata as simples diarreas.
Liña 60 ⟶ 66:
O tratamento consiste en evitar a deshidratación e o desequilibrio iónico, e pódese facer un lavado gástrico e intestinal, ou administrar carbono activo.
*
Algúns cogomelos producen intoxicacións que afectan ao sistema nervioso central.
Liña 83 ⟶ 87:
== Interacción co alcohol ==
Tamén chamada '''síndrome coprínico''','''efecto antabuse''' o '''antialcohol''', comprende unha serie de trastornos que se producen cando, ademais das setas implicadas, tómase bebidas alcohólicas. Algunhas especies causantes son ''Coprinusatramentarius'', ''Clitocybeclavipes'', ''Boletusluridus'', ''Coprinusinsignis'', ''C. micaceus'',…
A toxina responsable denominouse '''coprina'''. Os síntomas comezan unha media hora despois de consumir alcohol, probablemente cando o nivel en sangue chega a 5-10 mg por 100. Os máis típicos son os trastornos cardiovasculares, náuseas, vómitos, sabor metálico,…
| |||