Estudio de gravación: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
m r2.7.1) (Bot: Engado: pl:Studio nagraniowe |
m Bot: Substitución automática de texto (- sua + súa ) |
||
Liña 4:
Dende a década de 1890 aos años 30, na era das gravacións acústicas (antes da introducción de [[Micrófono|micrófonos]], da gravación electrica e a amplificacion) os estudios de gravación eran instalacións moi basicas. As gravacions eran feitas por un proceso de corte do xiradiscos, agrupando os músicos fronte un corno acústico, a enerxía acústica pasa polo diafragma do corno ata un torno mecánico de corte, inscribindo o sinal nun surco modulalo directamente sobre o disco. Trala aparicion do microfono, do amplificador e mais do altavoz, a [[industria]] da gravación acústica pasou gradualmente a ser gravación eléctrica.
De década de [[1940]] ós anos 70, os estudios eran deseñamos para a gravación en vivo de [[Orquestra|orquestras]] sinfónicas e outros conxuntos musicais grandes conforme as tendencias da época. Os enxeñeiros descatáronse de que os espazos grandes e reverberantes creaban unha firma acústica característica. Debido ás limitacións tecnolóxicas na gravación, os estudios dos anos 50 foron diseñados segundo o concepto de agrupar músicos e cantantes, en vez de separalos, e de colocar os micrófonos de forma estratéxica para capturar a interacción acústica e harmónica perfecta. Debido a
Os estudios de gravación eléctricos non contaban con cabinas de illamento e non foi ata a década dos 60, cando pareceu a alta fidelidade (auriculares). O uso de distinta microfonía e mais a
Moitos dos mellores estudios incorporaron un cuarto especial para o comportamento do [[eco]] que foron construídos a miúdo debaixo do estudio principal. Estes eran espazos rectangulares longos e baixos construídos con materiais duros e reflexivos como o cemento, cun [[altofalante]] nun extremo e un ou máis micrófonos no outro. Durante unha sesión da gravación, un sinal dun ou máis dos micrófonos no estudio podíase encamiñar ó altofalante, o son reverbera a través do compartimento e o sinal era realzado e recollido polo micrófono no outro extremo, podendo entón ser mesturado co sinal orixinario no estudio e ser mesturado na pista mentres que a gravación principal era feita.
| |||