Acoirazado Bismarck: Diferenzas entre revisións

Ás 05:49 Holland ordenou fogo concentrado no barco líder inimigo, o ''Prinz Eugen'', pensando que era o ''Bismarck''. Afortunadamente para os británicos, o capitán do ''Prince of Wales'' decatouse rapidamente do erro e cambiaron o seu obxectivo. Holland modificou a súa orde para interceptar o barco correcto, pero non chegou a tempo da prieiraprimeira salva do ''Hood''.O ''Hood'' realizou os primeiros disparos da batalla ás 05:52, cando xa era de día, seguido pouco despois polo ''Prince of Wales''. O alcance dos barcos alemáns era de aproximadamente 20 km. A primeira salva do ''Hood'' impactou preto do ''Prinz Eugen'', causando danos menores pola metralla preto das torretas de popa.

Pasaron máis de dous minutos sen unha resposta dos buques alemáns, antes de que o capitán Lindemann ordenase disparar ao barco líder británico, o ''Hood'', que os alemáns identificaron cando os británicos viraron acaracara eles ás 05:55. Esta manobra realizouse, aparentemente, nun intento de poñerse na "[[zona de inmunidade]]", unha área dentro da cal tanto o fogo parabólico como o directo é relativamente ineficaz. Máis preto, o ''Hood'' sería menos vulnerable e a potencia de fogo superior dos alemáns veríase afectada. A desvantaxe era que, durante a aproximación, oito dos dezaoito canóns pesados dos británicos non poderían ser disparados.

Tanto o ''Bismarck'' como o ''Prinz Eugen'' comezaron a disparar contra o ''Hood'' a unha distancia de 18 km. Os primeiros disparos dos alemáns foron moi precisos e en dous minutos o ''Hood'' recibira polo menos un impacto dun proxectil de 8 polgadas do ''Prinz Eugen''. Este golpeou ao barco británico preto mastro principal e causou un gran incendio que a tripulación procurou controlar. O ''Prinz Eugen'' acertou ao ''Hood'' tres veces durante o encontro. Porén, o ''Bismarck'' tamén foi alcanzado polo ''Prince of Wales'', causando unha fuga de combustible dos tanques dianteiros; polo tanto Lütjens ordenou que os seus canóns apuntasen ao ''Prince of Wales''. O supervivintesupervivente do ''Bismarck'' Baron Burkard von Müllenheim-Rechberg inicialmente afirmou que os impactos nese barco foron realizados pola terceira salva do ''Hood''; porén, é igualmente probable que eses disparos procedesen do ''Prince of Wales'', xa que é seguro que o ''Hood'' tivo como obxectivo ao ''Prinz Eugen'' a meirande parte da batalla e que a orde de cambiar ao ''Bismarck'' fixo que case todos os seus disparos caisencaesen entre os barcos inimigos, sen impactar a ningún deles. Ás 05:54 a distancia baixara aos 20 km, e ás 05:57 era xa de 17 km. O ''Bismarck'' entónsentón disparou unha cuarta salva que foi lixeiramente longa e caíucaeu cara a popa do ''Hood''. Ao mesmo tempo Holland ordenou xirar 20 graos a babor. Antes de que o barco comezase a virar o ''Hood'' disparou unha quinta salva ás 05:59:30.

Ás 06:00 o ''Hood'', que estaba no medio da manobra de virar a babor para poder encarar con todo o seu armamento ao ''Bismarck'', foi alcanzado no medio do barco por polo menos un proxectil da quinta salva do ''Bismarck'' que estaba a uns 15 km. Moi pouco tempo despois os observadores de ambos bandos viron un enorme chorro de chamas eleándose cara o ceo, seguido do ruído dun estoupido que partiu o enorme barco en dous. Moitas esquirlas caironcaeron sobre o ''Prince of Wales'', a 370 m de distancia. A popa do ''Hood'' elevouse e afundiuse pouco antes que a proa, todo iso en tres minutos. O Almirante Holland e 1.415 tripulantes afundíronse co barco. Só tres homes (Ted Briggs, Bob Tilburn e Bill Dundas) sobreviviron. Estes foron rescatados unhas dúas horas e media máis tarde polo destrutor ''Electra''. O Almirantazgo Británico posteriormente chegou á conclusión de que a explicación máis probable foi a penetración nos seus polvoríns dun único proxectil de 15 polgadas do ''Bismarck'', causando o posterior estoupido catastrófico.

Ás 06:03 o ''Prinz Eugen'', que ata ese momento disparara 183 proxectís de 203 mm, informou de ruídos na hélice de estribor. O ''Bismarck'' e o ''Prinz Eugen'' víronse forzados a realizar manobras de emerxencia e foron vistos por un [[hidroavión]] [[Short Sunderland|Sunderland]] pouco despois. Aínda que o capitán Lindemann quería perseguir ao ''Prince of Wales'' e rematar con el, o Almirante Lütjens ignorou as súas suxerenciassuxestións xa que podía retrasaratrasar a posibilidade de atoparse con outros buques pesados inimigos. Nunha batalla que durou menos de 20 minutos, o ''Bismarck'' e o seu acompañante destruíran un buque capital inimigo e forzaron a outro a retirarse.

{{cita|Seccións XIII-XIV. Planta electrica nº 4 rota. A sala de caldeiras nº 2 está facendo augas pero pode ser controlada. Velocidade máxima 28 nós. Estreito de Dinamarca 50 millas nauticasnáuticas de ancho. Minas frotantesflotantes. Dous grupos de inimigos recoñecidos polo rádarradar. Intención de dirixirse cara Saint-Nazaire.}}

A pesar do xúbilo a bordo do ''Bismarck'', o acoirazado non estaba seguro. Os británicos coñecían a súa posición, o seu rádarradar frontal non funcionaba e recibira tres impactos, un dos cales filtraba auga cara o seu interior e contaminaba as súas reservas de combustible. A partir de entón, o ''Bismarck'' tivo que reducir a súa velocidade máxima aos 20 nós para aforrar combustible. Lütjens finalmente decidiu que deberían dirixirse cara a costa francesa (cara o dique seco de [[Saint-Nazaire]]) para realizar reparacións, mentres que ordenou que o ''Prinz Eugen'' continuase a caza de mercantes só. Os británicos permaneceron ocultos, e o ''Prince of Wales'' atopouse co ''Norfolk'' e o ''Suffolk''. Para permitir que o seu acompañante escapase, Lütjens virou cara os seus perseguidores e forzounos a alonxarseafastarse, facendo que o ''Prinz Eugen'' saise do alcance dos rádaresradares británicos. O primeiro intento fallou, porén, ás 18:14 o segundo tivo éxito e os dous barcos alemáns separáronse.