Al-Hakam II: Diferenzas entre revisións

Contido eliminado Contido engadido
m mudando influenza (doenza) por influencia (acción de influír)
Servando2 (conversa | contribucións)
elimino referencia a homónimos
Liña 2:
'''Abû al-`Âs al-Mustansir bi-llah al-Hakam ibn `Abd ar-Rahman''' (en [[idioma árabe|árabe]], '''أبو العاص المرتضى الحكم بن هشام'''), máis coñecido como '''Al-Hakam II''' ou '''Alhakén II''' ([[Córdoba]], [[13 de xaneiro]] de [[915]] - [[16 de outubro]] de [[976]]), segundo [[califa]] [[omeia]] de [[Califato de Córdoba|Córdoba]], desde o [[16 de outubro]] de [[961]] até a súa morte.
 
Sucedeu ao seu pai [[Abderramán III]], continuando a súa política e mantendo a paz e a prosperidade en [[Al-ÁndalusAndalus]]. No só sostivo o apoxeo ao que chegou o califato co seu pai, senón que con el alcanzou o seu máximo esplendor.
 
Aos 8 anos foi nomeado sucesor de Abderramán III, e a súa educación foi exquisita, participando intensamente nas actividades de goberno, así como nas campañas militares, acompañando ao califa en varias ocasións.
 
Cando á morte de seu pai fíxose cargo do poder contaba con case 47 anos e adoptou o título de '''al-Mustansir Bi-llah''' (''o que busca a axuda vitoriosa de Alá''). Até entón, e pese á súa unión con [[Radhia]], non tivo fillos. Ao chegar ao trono a descendencia facíaselle necesaria, e logrou conseguila cunha concubina escrava, de orixe vascongadavasca, chamada [[Subh]] (e tamén Zohbeya e Aurora, e a quen Al-Hakam deu o nome masculino de Chafar).
 
== Política exterior e campañas militares ==
Liña 66:
=== Cultura ===
[[Ficheiro:Arabic herbal medicine guidebook.jpg|thumb|250px|[[Herbolario]] de [[Al-Ándalus]].]]
O desenvolvemento das [[ciencia]]s e das [[letra]]s debeuse ás facilidades que os califas Abderramán III e Al-Hakam II deron aos sabios orientais inmigrados, xa que os [[abásida]]s perseguiron sen tregua a quen cultivara o saber máis alá dos rudimentos necesarios para a solución dos problemas xurídico-relixiosos. A difusión da cultura andalusí por Europa quedou asegurada grazas ás continuas viaxes dos monxes [[mozárabemozárabes]]s á España cristiá, á [[Marca Hispánica]] e até a [[Lorena]].
 
* A [[medicina]] estivo en mans dos mozárabes até mediados do [[século IX]]. Nesta época chegaron prácticos de Oriente que desprazaron aos cristiáns, e un século despois se adaptou a tradución oriental do [[Dioscórides]] á terminoloxía [[botánica]] de al-Andalus, grazas á colaboración do xudeu [[Hasday ibn Saprut]], do monxe [[Bizancio|bizantino]] Nicolás e do [[médico]] musulmán Ibn Yulyul.