Revisión como estaba o 14 de febreiro de 2012 ás 01:39 editar Beninho (conversa \| contribucións) 70.188 edicións m categoría e interwiki ← Edición máis vella		Revisión como estaba o 15 de febreiro de 2012 ás 10:46 editar desfacer Atobar (conversa \| contribucións) Administradores 45.194 edicións mSen resumo de edición Edición máis nova →
Liña 1: '''Pecado''' é, en diversas [[Relixión\|relixións]], unha ofensa contra ~~divinidade~~a divindade que vai contra a orde das cousas por ela establecida. == Características == * No [[xudaísmo]] identifícase cunha traición á Alianza entre o pobo de [[Israel]] e Yavé, cando este, tras liberar a aquel da escravitude de [[Exipto]], dicta a [[Moisés]] a [[Torá]] ou Lei condensada no decálogo prometéndolle felicidade e prosperidade. Nesa mesma relixión, a tradición profética identifica o pecado como a infidelidade á Alianza asimilándoa a unha relación nupcial onde Deus é o amante, fiel e ciumento Esposo e Israel, ao oprimir ao pobre, o orfo, o extranxeiro e a viuva e caer na idolatría, é a Esposa adúltera. * Na [[Igrexa Católica]] o pecado é un acto, intención ou actitude libre do ser humano que supón faltar ao amor para con Deus e para co próximo, a causa dun apego perverso a certos bens. Fire a natureza do home, imaxe de [[Deus]] e chamado ao [[Amor]], e atenta contra a solidariedade humana. A raíz do pecado está no corazón do home cuxa natureza caída está ferida polo pecado orixinal que limita e atenaza o amor que reside nel e que é o principio das obras boas. A Igrexa católica distingue dous tipos de pecado: o pecado mortal que destrúe o amor no corazón do home por unha infracción grave con plena conciencia e deliberado consentimento contra a orde querida por Deus, que é Amor. E o pecado venial que fire e debilita o amor pero deixándoo subsistir. O pecado mortal é unha posibilidade radical e dramática da liberdade do home.▼ ▲A Igrexa católica distingue dous tipos de pecado: o pecado mortal que destrúe o amor no corazón do home por unha infracción grave con plena conciencia e deliberado consentimento contra a orde querida por Deus, que é Amor. E o pecado venial que fire e debilita o amor pero deixándoo subsistir. O pecado mortal é unha posibilidade radical e dramática da [[liberdade]] do home. * Na [[Igrexa Ortodoxa]] enfatízase a identificación do pecado cunha efermedade do ser, unha escravitude que lle imposibilita a deificación que arela a súa esencia. Para teólogos ortodoxos como [[Olivier Clément]] ou [[Pavl Evdokimov]], dentro da tradición ascética oriental, o pecado aparece como dislocación divino-humana e humana, dos homes e entre os homes. Para eles o pecado aliena, separa e aílla nunha soedade infernal, envenena as relacións humanas e ata o mesmo ambiente cósmico.▼ ▲* Na [[Igrexa Ortodoxa]] enfatízase a identificación do pecado cunha efermedade do ser, unha escravitude que lle imposibilita a deificación que arela a súa esencia. Para teólogos ortodoxos como [[Olivier Clément]] ou [[Pavl Evdokimov]], dentro da tradición ascética oriental, o pecado aparece como dislocación divino-humana e humana, dos homes e entre os homes. Para eles o pecado aliena, separa e aílla nunha soedade infernal, envenena as relacións humanas e ata o mesmo ambiente cósmico. * Para o [[protestantismo]] é o estado existencial por antonomasia do ser humano, incapaz por si mesmo de facer o ben, por estar toda obra boa envolta tamén pola concupiscencia. Esto determina a maldade esencial da súa conducta sempre debedora da soberbia e impregnada do egoísmo e cuxo poder o home sufre cunha impotencia característica. Teólogos luteranos como [[Eberhard Jüngel]] afirman que o pecado non se da a coñecer por si mesmo. Lonxe diso busca impedir a súa identificación e coñecemento. Cando o pecado acontece, seduce xa tamén ao home para que viva unha existencia como se o pecado non existise. O propio [[Martín Lutero\|Martiño Lutero]] afirma ''natura peccati est non velle esse peccatum''. Segundo [[Sören Kierkegaard]] ''ningún home, polas súas propias capacidades e por si mesmo, é quen de enunciar o que é o pecado, e non o é precisamente porque está en pecado''. Nesta mesma liña, [[Karl Barth]] entende que ''o coñecemento de que o home é pecador, fáltalle precisamente porque é pecador''. En [[Xesús de Nazareth]], Deus salva gratuítamente ao home da escravitude do pecado e o rescata da morte eterna.▼ ▲* Para o [[protestantismo]] é o estado existencial por antonomasia do ser humano, incapaz por si mesmo de facer o ben, por estar toda obra boa envolta tamén pola concupiscencia. Esto determina a maldade esencial da súa conducta sempre debedora da soberbia e impregnada do egoísmo e cuxo poder o home sufre cunha impotencia característica. Teólogos luteranos como [[Eberhard Jüngel]] afirman que o pecado non se da a coñecer por si mesmo. Lonxe diso busca impedir a súa identificación e coñecemento. Cando o pecado acontece, seduce xa tamén ao home para que viva unha existencia como se o pecado non existise. O propio [[Martín Lutero\|Martiño Lutero]] afirma ''natura peccati est non velle esse peccatum''. Segundo [[Sören Kierkegaard]] ''ningún home, polas súas propias capacidades e por si mesmo, é quen de enunciar o que é o pecado, e non o é precisamente porque está en pecado''. Nesta mesma liña, [[Karl Barth]] entende que ''o coñecemento de que o home é pecador, fáltalle precisamente porque é pecador''. En [[Xesús de Nazareth]], Deus salva gratuítamente ao home da escravitude do pecado e o rescata da morte eterna. As primeiras listas de pecados na literatura cristiá figuran nas cartas de [[Paulo de Tarso]] que mencionan a idolatría, os odios, as rencillas, as disensións, as divisións, os ciumes, as orxías, a fornicación, as discordias, a mentira, a murmuración, a avaricia... Liña 16 ⟶ 18: Para os [[Pais da Igrexa]] os pecados provocan situacións sociais de inxustiza e desigualdade contrarias á bondade divina. Salvo o que se denomina blasfemia contra o [[Espírito Santo]], o pecado non supón un límite para a misericordia de Deus. Xa para Paulo de Tarso, ''onde abondou o pecado sobreabundou a [[graza]],'' e na liturxia das Igrexas proclámase: ''Oh! feliz culpa, que mereceu tan grande redentor.'' == Véxase tamén == ===Bibliografía=== * Jüngel, Ebehard, O Evanxelio da xustificación do Impío. ISBN 84-301-1518-8 * Paul Eudokimov, As Edades da vida espiritual. ISBN 84-301-1479-3

Pecado: Diferenzas entre revisións