Orde do Temple: Diferenzas entre revisións

Segundo algúns, eles ficaron coa tutela do [[Santo Graal]], o cálice onde foi colectado o sangue de [[Xesucristo]] na cruz, e o mesmo que se usou na última cea.

 

[[Ficheiro:Saint-Martin-des-Champs Chapelle.JPG|right|thumb|Construción templaria en Saint Martin des Champs, Francia]]

 

A ascensión meteórica dos Templarios levou á súa propia caída. Con medo do estado dentro do seu propio estado, o rei [[Filipe IV de Francia]], con apoio do [[Clemente V, papa|Papa Clemente V]], planeou a destrución da Orde do Templo. En todo o seu territorio, os cabaleiros do Templo foron presos simultaneamente o [[13 de outubro]] de [[1307]], un venres. Submetidos a tortura, a maioría admitiu prácticas consideradas herexes, como adorar un ídolo chamado [[Baphomet]], [[homosexualidade]] ou cuspir na cruz. O papa aprobou a súa extinción no [[Concilio de Viena]] de [[1311]]-[[1312]], executándose a maioría dos cabaleiros da orde na fogueira, incluíndo o seu gran-mestre [[Jacques de Molay]] en [[1314]].

En [[1148]], pola súa colaboración nas conquistas do sur de [[Cataluña]], os templarios recibiron terras en [[Tortosa]] (da cal, tras comprar as partes do rei e os xenoveses, quedaron como señores) e de [[Lleida]] (onde se asentaron en [[Gardeny]] e [[Corbins]]). Tras unha resistencia que se prolongaría até 1153, caeron as últimas prazas da rexión, recibindo os templarios [[Miravet]], nunha importante situación no [[río Ebro]].

 

 

Os templarios mantivéronse fieis ao rei [[Pedro o Cerimonioso]], manténdose do seu lado durante a excomuñón que sufriu a raíz da súa loita contra Francia en Italia.